Çiğneyip ekmeği duayla, ezip çekirdeğini zeytinin... Üstüne bastırdım. “Kalbiniz” dedim, “Ne muhteşem bir kusur.” Benim olsun!

Birdenbire söz faslına geldiyse sıra Senden yana çağlar çoğalır her mısra Yerden göğe coşkuyla kanatlandı şiir Sen “İnne mine’ş-şi‘ri…” dedikten sonra

“Söz verdiğim gibi bir ülkeyi oğula kıza yasladım varsın olmasın bu hayatın dibi Sevmişim sensiz zamanda berfin’i dolmuşum özlemine ibo’nun salmışım sevdaya halil’i, sevda ki hep yeni durmadan dağıtıyorum gülüşünü ismail’in anarak hüznünü senin anarak gülümsemeni Şimdi, hep aklımda olanı, her mevsim daha çok kışkırtıyor çocuklar. hâlâ aklımda bir devrim hâlâ aklımda bir devrim hâlâ bir devrim yapasım var”

“İslam, hayatı sanat halinde yaşamanın diğer adıdır.” diyen yazar, kendini şair olarak görmediğini ifade etse de kitapta yer alan yüzü aşkın sayıda şiiri ile okurlarıyla buluşmayı beklemektedir. Şiirlerinde ana tema olarak Allah’a yakarış, hamd, övgü, Peygamberimize sevgi ve hasret, iman, Müslüman olmak, Müslümanca yaşamak, şehitlerimiz, vatan, annelik, çocukluk, gönül, aşk, İstanbul vb. pek çok konuya değinen yazar, hayata dair algısını çeşitli veçhelerden şiir dilinde okurlara sunmaktadır. “Ben bir şair

Bana bir masal anlat. Bir varmış, Bir yokmuş ile başlayan. Tıpkı sen gibi, Bir var, Bir yok, Olsun. Yalan olsun her şeyi, Hayat gibi ve kısa.. Sahte olsun, İnsanlar gibi.. Bir rüyanın içinde olayım. Kısa, Her şey yalan, Ve her şey sahte olsun. (Arka kapak yazısı)

Başkalarını eleştirip yadırgayan insanların mükemmellikten uzak olduğunu fark ettiğimde, başkaları ne düşünür diye yaşamaktan vazgeçtim. Kendini bile anlamayan birinin bir başkasını anlayabilmesi imkansızdı nasılsa. Kendini bile sevmeyen birinden bir başkasını sevmesini beklemek budalalıktı. Herkesin kendince haklı olabileceğini keşfettiğimde de tartışmaktan vazgeçtim. Artık galibi olmayan savaşlarda kılıç sallamıyorum.

Dökülünce duygular kalpten satıra Kalkar mahremiyeti âşikâr olur Okuyunca insanlar gelir hatıra Mısralar adresini arar da bulur. Ağlamayı gülmeyi şiire katıp Kimileri kendini mısrada bulur Hayattır bu çıkarsın, sonrada batıp Mısralar adresini arar da bulur.

Ben bu yola çıkarken elimle kırdım camı Edeli epey oldu ateşe ilticamı Emir sayarım emir, yan demek de rica mı? Ateş ateş üstüne sefa gelmiş hoş gelmiş Ezelden boynumuza asılmış aynı türüz Ne kadar tutsak ise işte o kadar hürüz Borcumuz buysa eğer buyursun üzülürüz Çiledir baş üstüne sefa gelmiş hoş gelmiş

Sen kutup yıldızı mısın İstemesen de parlar mısın Sen de benim kadar yalnız mısın Dolup dolup taşar Yine de susar mısın Sen kutup yıldızı mısın Herkes uyurken ağlar mısın Arar arar derdine derman Nafile bulamaz mısın Şarkılara şiirlere masallara konu olur Kendine dost olamaz mısın Sen kutup yıldızı mısın Herkese yol gösterir Kendin o yollarda kaybolur musun

insanı anlamakla meşgulüz, üstelik görünürde hiç ipucu da yok

Albümdeki resimlerini teker teker yakmıştım Birine kıyamamış saklamıştım Saklamaz olsaydım ona da ben yandım Baktıkça yandım derdimi hep içime attım Dipsiz suskunluğum inadımdandı Kimse aldırmadı kabullendim sanıldı O suskunluk ki kırık hayallere Vurulmuş paslı bir kilit gibidir Kilitlemesi kolay bir daha açması zordur Dedik ama bunu bile anlatamadık Sonbaharın akça ağacın Yapraklarını savurduğu gibi Benim de gönlüme paslı kilitle hapsettiğim Bir daha da gün ışığına çıkarmadığım Yârin saçları

Muamma değil hiçbir şey Sen susuyorsun derin derin Bense Taşa çekiyorum sessizliğinde Körelen ağzımı…

Varlığın sağlamasını yoklayarak yapanlardanız, ayıktınız Yokla beni yani var mıyım ben, öyleysem kellem kalındır kesin Tebeşirle eşele, gözlerini yum, sonra şiirden çıkan sese bak Sanki spikerin iyi bir gole ohoho diye sevinmesi

Taşlarını iliştiremem göğsüme, Vücut bulmazsan uyutursun sen beni Ezgilerin marşları bastırsın, gelme. Görünen kasvetli bir ağırlıktan başka nedir; Küpelerimi ve küpürlerimi, Yüzümü ve eğrileri, Sen gelirsen havanın gerisini görürsün, gelme.

Her baharı dalından öptüm Umut yeşersin diye Her yaz güneşine sarıldım Günyüzü aydınlansın diye, Her sabahı sevdim, Dökülen yapraklar Canlansın diye Ama her kış ayazını Yakamadım Soğuk, zulüm, ölüm Kan, kin, nefret serpildi, Gine her mevsime, İnsanlık neslini tüketircesine.