Gözlerindeki içe işleyen parıltı, şefkatle sarılışı, kendini bize adayışı, kadim yılların eskitemediği, sevda güneşinin ete kemiğe bürünmüş, bir resmi gibiydi. Zaman sanki orada donmuştu. Bu bir başlangıçtı. Düne, bugüne, yarına dair ne varsa hepsi bu anda düğümlenmiş gibiydi. Geldiğimiz yer kadim zamanlardan biriktirilmiş, bir yuva, bir yurt, bir cennet olacaktı bize. Çünkü bu topraklar kadim mirası olan, herkesi kucaklayan, yaşama şansı tanıyan, mutlu, huzurlu, paylaşmanın ne demek olduğunu anlatan bir co

Göründüğüm gibi değilim! Bakmayın yüreğimin solgunlaşıp durgunlaşmasına. Aslında en az çiçekler kadar renklidir kişiliğim. Lakin şimdilerde; hüzün dolu bekleyişler ve imtihan içerisindeyim. Ve kişi daima en sevdiği ile imtihan edilirdi... Hayatımızın temelinde yer alan hatta var olmamıza sebep olan en önemli unsur imtihandır. Ruh bedene girdi mi dünyaya merhaba deriz ve sınanmaya mahkum kalırız. Saatler, aylar, günler birbirinin arkasından devam ederken insan denen canlının bu zaman dilimini çok iyi takip e

YILDIRIM TANRI DAĞI SAVAŞI "Ölümden korkmuyorum, aksine şehit olacağımı düşündükçe heyecanlanıyorum. İçime bir ferahlık geliyor ve tüylerim diken diken oluyor. Korkum bu kalleşlerin eline esir düşmektir." Bende size aynısını söylüyorum, tek korkum var bu kalleşlerin elinde utanç içerisinde ölmektir. Bugün biz er meydanına çıkıyoruz. Sağımız ölüm, solumuz ölüm. Basmış olduğumuz topraklar bizim vatanımızdır, namusumuzdur. Bugün burada biz kendi vatanımızı koruyacağız. Biz Türk askeriyiz, canımızı vereceğiz am

Kadınların belki de en çok çekindiği yaş sorusuna, zamanı bile yaşamayı unutmuş olan ben; "Hiç sorma, Ayrılıkla yaşıt gözyaşlarım..." derdim! Kendi masalımın külkedisi iken, aynı söz dolanırdı dudaklarımda; "Kalırsam yarınımı kaybedecektim, Gidersem hayatımı..." Dolanırdı! Ta ki içimdeki savaşçı ayağa kalkana kadar... Ve her şey tam anlamıyla şöyle oldu; "PUF!" Uyandım! Uyanması gereken her kadın gibi! Beni bekleyen hayata uyandım! Masalların uyuttu yıllarca beni Açıldı gözlerimin kara perdesi.

Bir taraftan güvercinlerin karınlarını doyururken bir yandan da ekmeklerin çöpe gitmesine engel olmuştum. O günden sonra o güvercinler benim güvercinlerim olmuştu. Alışmıştık birbirimize. Ben ekmekleri veriyordum, onlar sevgilerini. O günden sonra nineme daha çok bağlanmıştım. Çünkü sevmenin ne kadar büyük bir değer olduğunu daha küçücük yaşımda benim anlamamı sağlamıştı. Sevmekten korkmayın! Çünkü en değerli varlığımız kalbimizdeki sevgimizdir...

NASIL YAZAR OLUNUR HER HİKAYE ROMAN OLMAYI HAK EDER Mİ? Kendi eserini yaratmak isteyen her insanın temel sorularına cevap verebilecek içerikle hazırlanmış eserim; günümüzün dinamik değerleriyle bezenmiş, konu işleyişi ve tarzıyla okuyucularının merakını doyurabilecek güçte... Evet yazmak istiyorsunuz! Lakin kafanızda zamansızlıktan tutunda, nereden başlanması gerektiğine kadar onlarca sorular var. Cevaplarınız ise bulanık ya da henüz olgunlaşmamış... Zaman izafi bir süreçtir. Yazma eyleminin gerçekleştirilm

Öğretmenimiz ‘'saçları uzayanlar kestirsin'' dedi. Babama, saçlarımı kesmek için şehre gitmemiz gerektiğini söyledim. Fakat işlerinin yoğunluğu sebebiyle gidemeyeceğim izi söyledi. Ben de saçlarımı kestirmesem okula gitmeyeceğimi söyledim. ‘'Madem çok istiyorsun...'' diyerek makası eline aldı. Koyun kırkar gibi saçlarımı kesti. O kadar kötü kesmişti ki aynaya baktığımda kendimi tanıyamadım. Sokağa çıktığımda çocuklar çıldırmış gibi saçlarımla alay etti. Utancımdan eve kaçtım. Saatlerce ağladım. İki gün evd

İki yeni Latemra adayı ayağa kalkıp yan yana geldiler. El ele tutuştuktan sonra diğer ellerini Gupura Pikiran'ın üzerine koydular. Ben bir latemra'yım! Elini tuttuğum can yoldaşım. Elimi koyduğum sırrımdır.

GALATASARAYLI EFSANE KALECİ ZORAN SİMOVİÇ Doğuştan Karadağlı, Kruşevac toprağından futbolcu olarak çıktı, Dalmaçyalı toprağında olgunlaştı, Boğaz'ın yıldızlarına dokundu.

Emin hafta sonu kahvaltısını yaptıktan sonra, banyodaki aynada saçlarını tarıyor, bu esnada ne kadar yakışıklı olduğunu aynaya söylüyordu. O sırada dedesi de gelerek cebinden çıkardığı tarak ile sakallarını taramaya başladı. Emin kıs kıs gülmeye başladı: Emin – Dede ya, senin yüzün ne kadar buruş buruş öyle? Yusuf Dede – Biz de böyle değildik herhalde. Gençken biz de filinta gibiydik.

Arzu, Nazlı ve Şahsenem... Hülyaları yaşlarından büyük üç genç kız... Verilen sözlere güvenip uzaktan ışıltılı gördükleri İstanbul'un karanlık yüzüne savrulurlar. Kurdukları hayallerin gerçeğinden daha sahici olduğunu yaşayarak öğrenirler. Tokat gibi yüzlerine vurulan hakikatler karşısında nadim olurlar. Dönüm noktası ile ölüm noktasının buluştuğu andan itibaren Baş Komiser Tekin, olaylara el koyar. Her satırı dostluk, aşk, hüzün, acı ve pişmanlıklarla harmanlanmış soluk soluğa okunacak bir roman, Aynada

Borç Hafif bir esintide boynunu büken narin papatya olamadım ben Fırtınada bile sapasağlam duran çınar oldum Eline gülün dikeni battığında dünyayı ayağı kaldıran olamadım İçime kadar deşilip ah bile demeyen oldum Ayakkabısının topuğu kırılsa oturup ağlayanlardan olmadım Ayağımı kırıp yürüyemez ettiklerinde, kendime dayanıp kalkan oldum Gözüne duman kaçsa ağlayanlardan olmadım Dışarıya dökmediği bir damla yaşı, içine ırmaklar gibi akıtan oldum Ben sana hiç şımarmadım hayat, Şımarttıklarından alacağın var Ba

Bir hiç olarak uyanmak insanı ne kadar derin bir kuyuya yuvarlayabilir... İsminiz hiç, bedeniniz hiç, aileniz hiç, çocuklarınız hiç, zaman hiç, hafızanız hiç, duygularınız hiç... Bomboş bir kuyunun dibinde bir hiç olarak uyanmak ve çaresizliğin acımasız hançeri kalbine saplanmış olarak sadece beklemek... Tüm hiçler gibi bu mahzene niçin ve nasıl geldiği ve kaç gündür burada olduğuyla ilgili de hiçbir bilgisi yoktu. Yatağa bağlı, akıl almaz işkenceler eşliğinde öldürülen beş kişinin cinayeti izletildikten

İki yeni Latemra aday ayağa kalkıp yen yana geldiler. El ele tutuştuktan sonra diğer ellerini Gupura Pikiran'ın üzerine koydular. Ben Bir Latemra'yım Elini Tuttuğum Can Yoldaşım, Elimi Koyduğum Sırrımdır.

''Ne yani elma deseydim çıkıp gelecek miydi aşk?'' Özlem Çernobil faciasını yaşayan bir ailenin ikinci kız çocuğudur. Özlem ve ailesinin, özellikle sakat kız kardeşinin başından geçen olaylar, ona farklı kapıları arama ihtiyacı hissetmiş ve ailesindeki karmaşa onu farklı bir şehre sürüklemiştir. Tam da ihtiyacı olduğu bu zamanda, hayatın tüm renklerini tadacağı kişiyle karşılaşmıştır.

Gerçekler zaman geçsede değişmez. 'Mustafa Kemal Atatürk; bilinen tüm bilim ve devlet adamlarının, sosyologların, sanatçıların ve isimsiz insanların; güzel yönlerinin tek bir vücutta buluşmuş haliydi. O Tanrı'nın gerçek bir mucizesiydi. Umudun adı insanca kalabilmek; rehber ise Mustafa Kemal Atatürk ve evrensel ilkeleri...

Emin yine heyecanlı bir şekilde eve gelir. Elinde bir dosya ve dosyanın içinde bir sürü resim vardır. Dedesi sorar. Yusuf Dede – Hayırdır evladım, onlar ne öyle? Bu gün kalabalık gelmişsin. Emin – Evet dede, bu gün, hatta bu hafta, hatta bu ay çok özel bir zaman... Çanakkale Zaferi'ni kutluyoruz. Bizim bu günlere ulaşmamız için bütün dünyaya göğüs germiş her türlü sıkıntıyı bizler için çekmiş dedelerimizi anıyoruz.

Uçurum kenarında asılı kalmış, bir çift el, YA DEVAM EDİP BU ELİ TUTACAKSIN, YA DA KAPATIP SON NEFESE DOKUNACAKSIN... Bu küçük dağın etrafında, büyük kuşlar uçuşurken, tek bir can, nefes nefese hayat mücadelesi veriyordu. Bir gece vakti, tüm ruhlar uykuya dalmışken keşif yapmak için çadırından ayrılan Huk, uzun bir yolculuğa başlıyor.

Hepimiz askerdik. Büyük bir şenlik alanı düzenlenmişti. Asker aileleri de sevdikleriyle birlikte davetliydi. Büyük oturma yerlerinin, kocaman sahnesinin bulunduğu bir gösteri mekânıydı. Önce büyük bir daire çizildi gökte. Bununla her yer önce ışıklı maviye, ardından her biri başka renkte patlayarak içinden çiçekler fışkıran renk tüplerine dönüştü. Seyircilerin her birinin üzerine çiçekten demetler atıldı. Sahnede nasıl bir gösteri olacak, denilirken perde gerisinden bir kısmı tamamen öne çıkmış, bir kısmını