Yanımda olsaydın cehennemi söndürebilirdik belki. Hatta cenneti de kurutabilirdik. Günahlarımıza ofsayt çıkar, gidişine kırmızı kart görebilirdin. Ne bileyim yanımda olsaydın eğer, bir halk sömürgelerden kurtulur, tekrardan devrim gerçekleşebilirdi sokaklarda. Veya coğrafyacılar mesafeleri, edebiyatçılar ayrılıkları anlatmazdı. Sen yanımda olsaydın eğer, eminim ki tüm dünya dillerinden "imkânsız" kelimesi kalkardı. Ve sen yanımda olsaydın eğer, en önemlisi hep en çok burnunun dikine giderdin. Fakat ben bur

Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı aslında. Belki de bazı şeyleri görmeyi istemek gerekiyordu. Gözlerini aç desem, kapatacaksın biliyorum. Ama kapatma gözlerini, gözlerinin içinden gelen o sıcaklıktan bari mahrum etme beni. Gözlerimi gelişlere verdim ben. Gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş. Düşüncelerim gururlu, hayallerim, aşkım gurur tanımıyor. Gelseydin, gururumu ezip sana koşacaktım yine. Susturacaktım içimdeki o isyanı, kavgaların ortasında bir güneş gibi doğacak ısıtacaktım kalbini. Sevinçten

Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı aslında. Belki de bazı şeyleri görmeyi istemek gerekiyordu. Gözlerini aç desem, kapatacaksın biliyorum. Ama kapatma gözlerini, gözlerinin içinden gelen o sıcaklıktan bari mahrum etme beni. Gözlerimi gelişlere verdim ben. Gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş. Düşüncelerim gururlu, hayallerim, aşkım gurur tanımıyor. Gelseydin, gururumu ezip sana koşacaktım yine. Susturacaktım içimdeki o isyanı, kavgaların ortasında bir güneş gibi doğacak ısıtacaktım kalbini. Sevinçten

Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı aslında. Belki de bazı şeyleri görmeyi istemek gerekiyordu. Gözlerini aç desem, kapatacaksın biliyorum. Ama kapatma gözlerini, gözlerinin içinden gelen o sıcaklıktan bari mahrum etme beni. Gözlerimi gelişlere verdim ben. Gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş. Düşüncelerim gururlu, hayallerim, aşkım gurur tanımıyor. Gelseydin, gururumu ezip sana koşacaktım yine. Susturacaktım içimdeki o isyanı, kavgaların ortasında bir güneş gibi doğacak ısıtacaktım kalbini. Sevinçten

Düşler uzak gibi görünüyordu ama yakındı aslında. Belki de bazı şeyleri görmeyi istemek gerekiyordu. Gözlerini aç desem, kapatacaksın biliyorum. Ama kapatma gözlerini, gözlerinin içinden gelen o sıcaklıktan bari mahrum etme beni. Gözlerimi gelişlere verdim ben. Gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş. Düşüncelerim gururlu, hayallerim, aşkım gurur tanımıyor. Gelseydin, gururumu ezip sana koşacaktım yine. Susturacaktım içimdeki o isyanı, kavgaların ortasında bir güneş gibi doğacak ısıtacaktım kalbini. Sevinçten

Baran, çocukluğunun gençliğe ulaştığı zamanlarda yalnızdı, yapayalnızdı. Ne omzunda baba şefkati ne de ardında annesinin hayır duası... Omuzlarında kocaman bir mazinin yükünü taşırken Aşk çalıverir kapısını."Ah Mine'l Aşk" yazan nergis kokulu mektup düşünce kalbine tüm umutsuzlukları umut oluverir Baran'ın. Aşk onun için yepyeni bir başlangıç,aşk onun için gençliğini yeniden yaşamak demekti. Baran, edebiyatın bereket dolu satırlarında aşkı okurken birden Aşk güneşi doğuverir gönül evine. Bir ömür boyu yüreğ

Çocuğum... Cennet davetiyem! Sen bugünlerde dokuz haftalıksın. Bir fasulye tanesi kadar olduğunu söylüyor doktorlar. Organların oluşmaya başlıyormuş. Ne garip değil mi, sen henüz tam oluşmamış olsan da ben seninle sohbet edebiliyorum.Düşünüyorum da; acaba sen bu mektupları okuyabildiğin zamanlarda beraber olacak mıyız? Muhtemelen öyle olacak ama eğer yanında olamayacaksam, şimdiden sana bu mektuplardan çok fazla yazmalıyım. Hakkımda merak edebileceğin birçok şeyi öğrenebilmelisin.Sen dünyaya adımını atmadan

Bu roman da başlangıcını bilmediği şeylere üzülmeyi gereksiz görerek, şuan da gerçekleşmeyen her şeyi önemsiz sayıp geriye ve ileriye bakmadan aynı anda her şeyi yapmak için, aynı anda her yerde bulunmak için önüne gelen her araca bilet alan zamansız yolcuları... Şimdiki zaman dilimine sonsuzmuş gibi kabullenip de tehlikeleri unuttuğunu zanneden gerçek zaman ayarlı bombaları... Geçmişin omuzlarında yükselerek ileriye doğru bakma fırsatı bulamadan gelecek zaman çekimi de şimdiki zaman nöbetleri geçiren çocuk

"Dünya canı sıkıldıkça ya da mutlu oldukça çocuklar doğurmuş bir ana gibi zaten. Hepimizin anası. Bazen sütünü veriyor doyuruyor, bazen zehrinden koklatıyor da her şeyi alıyor. Bazen saçlarını tarayıp salıveriyor, tüm güzelliğini gösteriyor; bazen peçesini takıyor da işvesini gizliyor. Yürütüyor önce ellerimizi tutarak, sonra itekliyor tam bağrının ortasına. Solu soluyabilirsen beni, diyor. Bazen saçlarını okşuyor. Bazense yoluyor saçlarını, ellerine veriyor. Işte böyle biraz şefkatinden gösterince acıların

İlelebet gitmez değişir düzen Adalet yerini bulacak, sabret. Hesabını verir mazlumu ezen Haklılar hakkını alacak, sabret. Namı kıtalara sığmıyor olsa Keseler kasalar altınla dolsa İstekler anında yerini bulsa Hevesler yarıda kalacak, sabret. El ayak bağlanıp zincir vurulsa Fitneden fesattan tuzak kurulsa Her yandan çevrilip hesap sorulsa Gönüller huzura dalacak, sabret.

Dünyaya gözümüzü açtığımızda başlıyor hayat yolculuğu. Bu yolculukta neler yok ki? İstekler, arzular, başarı, hırs, azim, mücadele, sabır ve daha neler neler... Bunların hepsini hayat denen potada eritip tek bir süzgeçten geçirmek bizim elimizde. Ben de hayat için bu süzgecin bir ucundan tutup sizinle beraber Başarı Ülkesine doğru yola çıktım. Umarım bu yolculuğun sonunda birlikte güzel anlar yaşarız ve en önemlisi Başarı Ülkesine sağ salim ulaşırız. Ulaşamasak da o uğurda mücadele etmek bile başarıya gid

Asla bir kadının sildiği erkek olmayın... Çünkü bir kadının silmesi öyle bilgisayardaki gibi defalarca sorup emin misin? Deyip çöp kutusuna attıktan sonraki gibi, son bir şans daha vermez sevdiği adama... Kadın önce sevdiği adamı siler, tüm doğru ve yanlışlarınla, sonra aynanın karşısına geçer ağlaya ağlaya dökülen gözyaşlarını... Kadına yaşattığı ne varsa, güzel veya kötü, dokununca kadının yüreğine kendi bedeninden bile daha ağır gelir... Taşıyamaz ve siler geçmişteki mutluluğu ve acılarını, her ne kadar

Dünyam yıkılmıştı. Uykusuz geceler geri gelmişti. Unutmak istiyordum ama unutamıyordum. Her akşam film izliyor, arkadaşlarımla geç saatlere kadar konuşuyordum. Aklıma gelen her yolu denedim. Hatta tanıdık bir doktor aracılıyla psikolojik destek bile aldım. Ama unutamıyor, unutamıyor, unutamıyordum. Karar vermiştim. En iyi yol intihar edip kurtulmaktı... Ve merdivenler tırmanırsın, belirsizliklerin yollarını kısaltan. Kısa fakat bitmesini hiç istemediğin. Sonra susarsın. Çünkü aşk suskunluğu sever. Çünkü aşk

Bazı insanlar diyorlar ki, ben eşimi çocuklarımı yediriyorum,içiriyorum ve giydiriyorum daha ne eksikleri olabilir.Oysa herşey yetiştirmek içirmek giydirmek değil en önemlisi sevgi göstermektir.Özelilkle en çok sevgiyi eşinden bekleyen hanımlardır.Eşinden sevgi görmeyen bir hanım eşine sevgi göstermez.Bir çok hanım görmüşüzdür eşi onu en güzel evlerde yaşatıren pahalı elbiseler giydirir dünyavi mal mülk hepsi mevcut hiç bir eksiği yok ama bu hanım yine mutsuzdur ve gün gelir eşini terk eder.

Bir aksamüstü kitabimin sayfalariSenden, gözlerinden bahsedecek.Kagitta yüzüne diyemedigim ne varsa...Ve haberin yok seni anlattigimdan;'Ne güzel' diyeceksin, pencereden göge Bakip ne güzel, keske bende böyle sevilsem...

Insan evladı Biz olanın arasına Ben olarak doğar. Doğum, yola atılan ilk adım, kişisel tarihin başladığı mucizevî andır. Ve sonra yolculuk başlar...Her yolcu yaşam hikâyesini içinde taşır. Ama taşımak bilmek midir? Durun! Hemen cevap vermeyin... Önce sıradan insanların sıradan hayatlarına tanıklık edin...İlık bir bahar sabahı beklenmedik bir yerde ve şekilde ortaya çıkan gizemli bir yabancı, Hayri'yi hiç düşünmediği bir yolculuğa çıkarır. Aslında bu, her karışını ezbere bildiğine emin olduğu bir yoldur. Ama

Bir anda canınızdan çok sevdiğiniz birini kaybederseniz ne yaparsınız? Küçük bir kız, annesiz kalan günlerini nereye kadar taşıyabilir? Peki ya üvey annesinin namussuz olduğunu ispatlayabilir mi? Bir adam şerefinden vazgeçebilir mi? Yaşadığınız şehri hayal edin... Mutluluğa kavuşmanın hayalini... Fakat bu mutluluğunuz sadece iki gün... Peki ya sonra? Kendini kısa bir yolculuğun içinde bulursun. O şehir sana haram olur ve hatta korku dolu bir gerilim olur.

Belki de her okuduğunuz romanda kahraman siz olursunuz. Ama en çok kendi hikâyenizde yorulursunuz. Çünkü gecenin örtemediği bir yer varsa, o da sadece içinizdir. Bazen mesafeler kısadır ama kavuşmak da imkânsızdır İmkânsız aşkların, Eylül gibi içimizden döküldüğü anlarda yine bir sığınak ararız. Acaba her sığınak güvenli midir? Bazı yürekler iki kişilik hayaller kurup, tek başına yaşamak zorunda kalır. İşte o zaman kalp, kimselerin duymadığı çığlıkları haykırır. Bunun adı Aşk ve yalnızlıktır. Aslında aşk

Evet kitap çıkarmaktı hayalim. Sadece bundan ibaret değil tabii ki de. Daha farklı, daha başka hayallerimde yok değil. Yazmak muazzam bir yeti, bunu okuyucuya aktarmak ise şahane bir onur. Hayal olan bir şeyi gerçeğe dönüştürmek. Hiçbir zaman vazgeçmeyeceksin hayallerinden, sonuna kadar kovalayacaksın olana kadar veya oldurabildiğin yere kadar. Çünkü hayallerinden vazgeçmek, kendinden vazgeçmektir..

Cenazesinden döndürdüğünüz bu vücut artık her bir sözü kendi adına dile getirecek. Dokuz yıl önce yaşananlar, yaşanmaması umuduyla, yaşamamamız umuduyla nakşedilmişti kâğıda. Biz, yaşanan tüm küçük aşklar için sadece ölüm dileyen bir hayatın mağdurlarıyız hepimiz. Siz, bu satırlara dokunan herkes, küçük birer Tanrı oldunuz, karar verdiniz. "Bu şair bozuntusu yaşamalı." dediniz. Ve kadınlar... Hayatın bize sunduklarıyla sınırlı sevmek zorunda olduğumuz tüm kadınlar. Sadece bir adım öteye geçmek isteyenler se