Dünyam yıkılmıştı. Uykusuz geceler geri gelmişti. Unutmak istiyordum ama unutamıyordum. Her akşam film izliyor, arkadaşlarımla geç saatlere kadar konuşuyordum. Aklıma gelen her yolu denedim. Hatta tanıdık bir doktor aracılıyla psikolojik destek bile aldım. Ama unutamıyor, unutamıyor, unutamıyordum. Karar vermiştim. En iyi yol intihar edip kurtulmaktı... Ve merdivenler tırmanırsın, belirsizliklerin yollarını kısaltan. Kısa fakat bitmesini hiç istemediğin. Sonra susarsın. Çünkü aşk suskunluğu sever. Çünkü aşk suskunluktan alır gücünü. Bakakalırsın bazen, sadece gözler konuşur. Kelimeler anlam ifade etmez. Kahrolursun ama sadece bakakalırsın. Aşkın doğumunu izler durursun. Canından can gider. Susarsın. Bir gülümseyişi içindeki cehennem ateşini harelendirir. Belli ettirmeden kaçırırsın gözlerini, aşka bürünmüş, aşkın ta kendisi olan gözlerden...