Set içindekiler: 1-Poşmaniya Mar 2-Kangûrû Gogo 3-Sihorîka Tirsonek 4-Hechecika Delal 5-Malbata MeymûnXanim 6-Çirçirk û CîranênWê 7-Xewa PilingPîlo 8-Roja Bavan 9-Roja Dayikan 10- ReşbelakaDaristanaŞêrîn

Kürtler arasında yazılı eğitim olgusu yaklaşık olarak X. yüzyıla dayanmaktadır. Başta Anadolu'daki Kürtler olmak üzere diğer coğrafyada yaşayan Kürtler arasında eğitimin asıl unsurunu medrese kurumları yüklenmiştir. Bu medreselerde birçok değerli âlim ve aydın insan yetişmiştir. Gözde olan bu eğitim kurumlarında sadece Kürtler değil, Türk, Azerî, Arap, Endenozyalı, Çerkez, Çeçen, Laz, Gürcü ve Fars toplumlarında birçok genç insan yetişmiştir. Buralarda eğitim alan insanlar, ilmî yönden tam olarak yetiştikte

Tarihçiler, Kürt milletini genel olarak koyun çobanları, çiftçiler, dağlılar ve savaşçılar diye tasvir etmektedirler. Ne acıdır ki Kürt Milletinin aynı zamanda sanatkâr ve sanatçı bir ruha sahip bir millet olduğundan söz etmemişlerdir. Onların ticaret erbabı, ilim adamları, ordu komutanları, düzenli ve düzensiz ordu kurmuş bir millet olduklarından da çok ama çok az söz etmişlerdir. Kürtler yakın bir tarihe kadar İslam Devletinin kurulmasında en sağlam unsur olmakla birlikte, İslam Kültür ve Medeniyetinin ya

Şex Şemsedîn, di sedsala 16-17an de helbestvan û mutesevvifekî serdema edebiyata Kurdî ya klasîk e. Bi qasî ku te zanîn yekemîn helbestvane Kurd ye terîqeta Xelwetîye. Em veya ji mexlesa wîya "Xelwetî" fem dikin. Helbestavan di qada edebiyata Kurdî de weke mexlesa xwe Xelwetî maye. Ji davviya sedsala 16an heta sedsala 17an jiyaye. Di sedsalen ku helbest nivîsandine de, edebiyata Kurdî di lutkeya xwe ya herîbilind de ye. Şex Şemsedîne Exlatî, ji ber sere di navbera dewleta Osmanî û Sefevviyan de ji navçeya E

Dilbaye, hew xwe girt. Ji kanîken çaven we du dilop hâsir bi re ketin û hedî hedî bi ser demen we yen terûteze ve berjer herikîn. Dile we dîsa bi ber bahozan ketibû, re û dirb ji ber girtibûn. Hesiren ku ji kanîken çaven we diherikîn, ew bi ber baye hestan dixistin, dil û mejî le ditevizandin. Her ku dilop berjer diherikîn, ew jî bi dû wan diket. Hedî hedî cî û vvare ku le bû, ji bîr kir. Derbasî cîhaneke din bû, ew cîhana ku di nav mejiye we de her tim zindî bû û dubare dibû. Çû we roja ku Elî je re gotibû

Temene te bibe sed yan hezarî Tu.de rojke he bimrî bi neçarî Eğer şah bî, yan par seke bozarı Wekî hev bin hûn de li dawîya karı Şexe mezin, emji te xweşkartir în Serxweşîn em, leji te hişyartir în Em vedxwen xûna rezan, tu ya kesan Rast beje, ka kîji me xûnxwartir în

Ev lekolîna li ser medreseyen Kurdistane, bi rastî di nav en ku min di vîvvarîde heya niha dîtinedebehempa û terû tijetirîn e ûdi babeta xwe de ew valahiyeke ku di nav xwendevanen Kurdî de eşkere xuya dikir dadigire. Le digel ve jî dîsa ez hevîdar im ku di peş de we ne ber-firehtir bibe û bi agahdariyen taze û hinek hâlen çetiryen medrese-yan ku heya ve gavejîdiyar nebûne bixemilîne. Mihemed Emîn Narozî

Guîxatûn: Xatûn dibet lawe derweş Kerem bike tu were peş Selka mezin bi zer bikeş Ya biçûk qîmeta bibej Zembîlfiroş: Xatûna gerden bi morî Dem weku sorgula sorî Sîng û ber ji hedde borî Tirsa min ji Rebbe jorî

O'nun ölümünden yaklaşık yüzyıl sonar bile devletler hala enerjilerinin büyük bir kısmını Kürtleri ve Kürdistanı zapt etmeye çalışıyorlarsa Abdülhamid dönemini bir kez daha dikatlice okumak gerekiyor. Çünkü İmparatorluğun kesin ilgasının özerinden neredeyse yüz yıl geçmiş olmasına rağmen 21.yy olayları, Osmanlı mirasının bazı parçaları ile hala yaşadığını veya yaşamak için direndiğini göstermektedir. Nitekim Osmanlının son yüzyılı, daha sonraki Kürt kuşakları tarafından da bu dönemin olaylarına verilen değe

Şukur ji Xweda re ku derfet da nün, nıin jî siya bi pirtûka seyem ve bem peşberî we. Her weku me di peşgotinen pirtûken dî de jî nivîsî, ne ku bi îdiayek nivîskarî, bele bi dilevîniya Kurdî min xwest bi van pirtûkan ve xizmeta zimane dayika xwe bikini. Xizmeta ziman jî, bi wî zinıanî ve hizirîn e, bi wî zimanî ve xwendin û nivîsîn e.

Ev xebata ku bi nave Çîroken Efsaneyi yen Kurdan te vveşandin keda salen dûr û direj e. Nivîskare ve xebate, ev çîroken efsaneyi ji gelek kesan guhdarî kirine û qeyd kirine. Heta ji nivîskar hatiye ji bo ku rewanî û siruştiya çîrokan xera nebe, dest nedaye zimane wan û bûyer û hûnandina vegotinan jî wekî xwe hîştine. Herema çîroke, nave çîrokbej, çend salî ye, çi kari dike û dîroka ku ev çîrok qeyd kiriye tev nivisîne...

HINGE û çîroken di we de neynika şarezayî an lewaziya min a kurmana û çîroknivîsiya min a demeke ye. Ev pevajo bi saya kovara TÎREJ'e dest pe kir û di pey de jî zede neajot. Belkî hun je hezkin, belkî jî na. Rojen Barnas

BI KURMANCIYA GEWR boxçika vegotin û ragihandina bîr, raman û dermen min en li ser kes, mijar û bûyeran e. Hin je ne jî aktüel in. Ew gişt pekve neynika dîtin, tegihîştin û raya min e. Belkî hun pe re bin, belkî na. Rojen Barnas

Şark İstiklal Mahkemesi, iki yıla yaklaşan görev süresi boyunca Diyarbakır, Elazığ, Urfa ve Malatya'ya giderek yargılamalar yaptı. Toplam olarak 86 dava açtı; 956 dosya kapsamında 798 karar vererek 5022 kişiyi yargıladı. Bu mahkemelerde 435 kişi idam cezasına çarptırıldı. 2663 kişi berat etti. 9 kişi sınır dışı edilirken, 96 kişi, herhangi bir ceza almadan isyan bölgesi dışına sürgün edildi. Şark İstiklal mahkemesinde 10 yaşındaki çocuktan, 100 yaşındaki yaşlıya kadar her yaştan ve cinsten insan yargılandı.

Eqilmend, dema îxtîlaf Cebu, Cind dave û Gava sulhê bibîne, Lenger dave; ku li wêder silametî li kenar e û li vêder helawetî di navber e. Ji xwedîkirê nefsê hunder çênabe û bêhuner jî ji bo seroktiyê Nabe. Ji du KESAN yeniden hesret ji dil nace û pîyê ziyanê ji heriyê dernayê; tacirê kesti şikestî û warisê iki derwêşan yeniden rûniştî. Misk ew e ku xwe bi bîhn kollamak, ne ew e ku miskfiroş PESIN kollamak. Zana wekî qutiya miskfiroş bêdeng û hunerxuya û nezan wekî defa xazî dengbilid û zikvala.

Zivistan xelas bûbû û pîvok derketibûn. Kale min ji min re bi pîvokan tac dihûna û dida ser sere min. We gave ji min re digot "Pîvoka min; gulbanûya welate min." Rojeke... Zarok û neviyen wî hatin. Dixwestin dile wî jî tijî berîbûne, jan û xeribiye bikin. Dixwestin deste wî ji xaka wî bikin. Le kale min xwe da erde û kete telaq û sondan. Digot, "hûn qet nikarin min ji cine bav û kalen min bikin."

Nave dibistana me, bi Minara Qot a di nav sînoren dibistane de bûbû yek. Pirraniya xwendevanan sewî bûn. Loma jî Farqîniyan ji bo me "Sewiyen Minara Qot" digotin. Gotinen wek, "îro sewiyen Minara Qot ketine diziya baxçe pîvazan", "Do sewiyen Minara Qot Hecî Helîme dukandar şelandine," "Osmane Xerzî li sewiyen Minara Qot xistiye," "Xwede bela sewiyen Minara Qot bide". "Sewiyen /ninara Qot dîsa wek qimil girtin ser çarşiya Farqîne" li ser zar û zimane bûk û jinen Farqîniyan bûn.