Adını söyler misin ? Adın her şeyin olabilir Obanı beylik yapan kımız İçindeki çehre Ve çehrendeki kaplan Gücünü oradan alır Şehri putlarla dolduran halk Dünyayı kuluçkaya yatıran mucit Mitolojinin etcil kahramanları Ve Endülüs ,Ortaçağ, Gotik Adının ardından gelir Kadının erkekte saklanması Göğün yere eğilmesi Rahman olanın adıyla Ve Rahim olanın adıyladır Adem sadece adları bilir Adını söyler misin ? İnsan adından doğmuştur. MUHAMMED HİKMET : 26 Mart 1974´ te Erzurum´da doğdu. İlk ve orta öğrenimin

Kar yağmayan bir şehre karlar yağdığın gün görmüştü bu gözler onu. Bembeyaz yağan karlar sanki nur, o da yeryüzüne ayak basmış bir melekti. Ve zaman durmuş, kalbim olanca gücüyle çarpmaya başlamıştı. Sanki sahibi ben değilmişim gibi gögüs kafesimden çıkıp ona gitmek isyen bir kalp vardı artık bu bedende. Bütün sesler susmuş, hareket eden herşey durmuş sadece onu görüp vurulmuştu bu gözler. Daha önce yaşanmamış, anlatılmamış bir duygu yaşıyordum. Dünyayla baglantım saglandığı zaman durmuştu yağan kar oda geç

Silüetine büründüm yine dün gece Baktığımda aynaya yoktum artık Avuçlarımda hissettiğim her kırıntı Bedenimi eriten son nefesti Çok iyi anlıyorum şimdi Ben sen olmaya yüz tuttum Sinirleri alınmış beyin gibi Duyularımla yaptığım bu tabloyu izliyorum Çizgileri silinmiş, kaybolmuş derinliği İçinden sana ait bir renk buldum Aydınlattığın her bir parçamı Sana geri yolluyorum Alır mısın peki? Müberra Bülbül

"Aşkını candan duymuşum Canım yoluna koymuşum Tam dokuz yaşındaymışım Dünyaya geldiğin zaman. Kimbilir nasıl güzeldin, Göklerden yere süzüldün Benim alnıma yazıldın Dünyaya geldiğin zaman." Dağlar ve Rüzgar, Kurbağanın Serenadı ve öteki şiirler...

Küçük ahşap bir dizi evlerdi On yıl önce o sokak. Sonra geniş caddelere çıktık Apartıman - - sizden uzak. Tadımlık GECE VE YAS Bir köşeye büzülüp Böyle susmazdım ama Kapılardan süzülüp Gece doldu odama. Bir yağmur ince ince Çarpıyor şimdi cama Hasret kaldım sevince Korku yüzümde yama. Dalarken gözümde yaş Ben böyle sonsuz gama Artıyor yavaş yavaş Damlardaki ağlama. LÂDES Uzayacağa benzer, Tutuştuğumuz lâdes. İşi gücü bırakıp Mezarlığa nâzır Bir eve taşındım. Ölüm, sen beni aldatamazsın, Aklımda! AİLE Sa

Zülfü Livaneli, "Hep bir ağızdan türkü söyleyen" bir halkın sesi oldu. Onun ezgileri ve dizeleriyle halklar arasında dostluk köprüleri kuruldu, gidenlerin ardından yaslar tutuldu. Bireysel olanla toplumsal olanın iç içe geçtiği bir çağda, Livaneli'nin sözleri, "Gökyüzü herkesindir", "Dünyayı güzellik kurtaracak" diyenlerin umudu oldu... Gökyüzü Herkesindir, Türkiye'nin kuşaktan kuşağa aktarılan şiiri. Bir gün çok bunalırsan denizin dibinde yosunlara takılmış gibi soluksuz sakın unutma gökyüzüne bakmayı gö

Ölüyorum tanrım Bu da oldu işte. Her ölüm erken ölümdür Biliyorum tanrım. Ama, ayrıca, aldığın şu hayat Fena değildir.. Üstü kalsın..

İnsanlar aktı gönlümden Ve beyaz kediler İnsanlar acıda karardı Kediler kaldı bembeyaz. O vakit bu vakit oldu Su dondu ömür duruldu İnsanlar; akmakta kara'ya Ve kediler; kırık beyaz

En uzun bekleyişti bulutlar altında. Yağmur dahi yağmış olabilir, geçmiş gün. Şeylerdendi zaman, şeyin geldiği an. Avlunun karanlığı gölgeleri sildiğinde, koyu yeşil meydan okumaydı konan, siyah sanılan.

Günlük yaşamın pratiğinden kalan kimi yaşam izleri üzerinde gezinirken, az sözcükle çok anlamlı ve katmanlı bir dünyanın içine davet ediyor bizi Ömer Asaf. Şair, vazgeçilmez esini olan hayatın duraklarını sözcüklerle yeniden kurarken; bizi, bir yolculuğun içinde çoğalmaya ve çoğaltmaya da davet ediyor. Rahmi Emeç "Hiçbir şair bir şiiri bitirmeyi Cahit Külebi gibi bilmez. Oktay Rıfat bile... (Cemal Süreya) Şiire başlamak ve bitirmek kadar, kitap adları da önemli. Ömer Asaf'ın ilk kitabı "ala pranga", katmanl

"Orta çağda aforoz edilmiş bir Katolik gibi Yüksek tahsilli acılardan geçerek Kimse geçmesin diye çizdiğin kırmızı çizgiden Bir hokkabaz gibi atlayarak Gözlerinin protokolünde yer kapıp Seni sevdiğimi ilan ediyorum sevgili Hiçbir yönetim şekli güzel değil gülüşünden, Cumhuriyet dâhil."

Kuş kanadındaydı sanki kader, Çırpındığın kadar keder...

Bir demiryolu işçisinin oğlu olan Pablo Neruda, 20. yüzyılı büyük yaşamış şairlerden. Şiir, diplomatlık ve toplumsal savaşım, onun yaşamının üç büyük uğraşı. Hem sürgünler yaşamış, hem de ülkesi Şilinin Paris büyükelçiliğine kadar yükselmiş bir ozan. Yirmi Aşk Şiiri, Umutsuz Bir Şarkı, Yeryüzünde Konaklama, Yürekteki İspanya, Evrensel Şarkı ve Macchu Picchu Dorukları gibi yapıtlarıyla 1971 Nobel Edebiyat Ödülüne değer görülen Neruda, çağımızın en saygın ozanlarından biri. 1958de yayınlanan Kuruntular Kitabı

İçimde acı varken ben susuyorum Kalbimi boğuyorum Acıyan bedenimdeki morluklar değil Kalbimdeki umut Gözlerimdeki öfke Artık aklım deliriyor

Gitmek istiyorum ismini bilmediğim şehirlere. Sıktı bu şehrin havası her ne kadar güzel olsa da. Sen avuçları gül kokan insan, bak satırlarımda kokundan bir nebze var. Soran olduğunda susup içime gömdüğüm şiir bakışlım. Her şeye inat bir sana sadık kaldım. Senin fark etmediklerin arasında bir ben varım. Yazmaya korktuğum elim, titreyerek yazdığım her satır, seni uzaklara götürüyor. Kâğıda yazarken iyi hissediyor, sana yazarken korkaklaşıyorum, okursun diye yazdığım sayfalara gömülüyorum. Susuyor, sustukça o

İbrahim Yolalan ikinci şiir kitabı Teslim'de kendine özgü söyleyiş tarzını derinleştirerek yoluna devam ediyor. "hangi kelimeye güvenip koyduysam göğü cebime onunla / öylece koşarak çıkıyorum gölgelikten ey şarkılara sığmayan güz kuşu ey bitimsiz dünya / eksik mor hançer kapının arkasında seyyaleden kopan rüzgara tutunmuş sakın unutma"