Bir tarafta zor geçen çocukluğuna rağmen başarılı bir mühendis olan hırslı bir adam ve diğer tarafta asistanı olarak çalıştığı patronunun güzeller güzeli eşi. Yasak ve tutkulu bir aşkın esiri bu iki sevgili, Birinci Dünya Savaşı'nın patlak vermesiyle dokuz yıllık bir ayrılığa sürüklenirler. Kaderin onlar için çizdiği yolda ilerlerken sonunda bir gün bir tren istasyonunda yeniden kavuştuklarında aldatıcı bir iyimserliğin pençesine düştüklerinden habersizdirler. Tren yolculuğu onları yakınlaştırsa da aslında

Bir Çöküşün Öyküsü ile XV. Louis Dönemi Fransa'sında güzelliğiyle nam salmış nüfuz sahibi bir aristokrat olan Madam de Prie'nin kral tarafından Courbépine'deki çiftliğine sürülmesiyle yaşadığı ruhsal çöküntüye tanık oluruz. Yalnızlık buhranlarında kendini adeta bir yalana inandıran Madam de Prie beklediği davetin bir türlü gelmeyeceğini anlamıştır. Bir yandan gösterişli eğlenceler düzenlerken ses getirmesini umduğu trajik sonunu planlamaya başlar. Onun içindeki her şey sessizliğe gömülürken Zweig yeni bir p

Göçler çağı olarak adlandırılan bir dünyada yaşıyoruz. Yanımızdan geçip gidenin bilinmezliğini, tanıdık olmayanın dünyasını, gidilen yolları, yabancıyı, ötekiyi, bizi ve sizi bilemediğimiz zamanlardayız. Bu bilinmezlikler içerisinde ortak öykülerin barındığını, ötekiyle aynı yollardan geçtiğimizi ve tarihin daima hikâyeler inşa ettiğini bilmek için bu kitabı okumalısınız. Göçmen olmak, göçmen kalmak, göçmen olarak görülmek ne demektir? Vatan, yurt, ocak, sıla, gurbet, kavuşmak ne demektir? Yola düşenin, yol

Her little hands were almost numbed with cold. Oh! a match might afford her a world of comfort, if she only dared take a single one out of the bundle, draw it against the wall, and warm her fingers by it. She drew one out. "Rischt!" how it blazed, how it burnt! It was a warm, bright flame, like a candle, as she held her hands over it: it was a wonderful light. It seemed really to the little maiden as though she were sitting before a large iron stove, with burnished brass feet and a brass ornament at top. Th

Sen! Bu kitabı elinde tutan ve modern yaşamın kaosunda derinliğini gitgide yitirip küçük ‘an'larla mutlu olmaya çalışan okur. Kendi ülkenin belki de hiç gitmediğin bir köşesinde yaşanan olaylarda benliğine, özüne dair unuttuğun ne varsa yeniden bulacaksın... Belki haritada bile bulamayacağın bu yerde Sofi olup ‘hiç'liğe ulaşacak, orada tamamlanacaksın. Çocuk duasındaki bir kadının acısını içselleştirip, onun gibiler için dua edeceksin. Ya da aşkın derinliğini iliklerine kadar hissedip uykuların firar edecek

Six years ago, six years... How quickly time passed! It might have happened yesterday. The boss took his hands from his face; he was puzzled. Something seemed to be wrong with him. He wasn't feeling as he wanted to feel. He decided to get up and have a look at the boy's photograph. But it wasn't a favourite photograph of his; the expression was unnatural. It was cold, even stern-looking. The boy had never looked like that.

"Meanwhile I was walking backward, keeping my eye on the lioness, who was creeping forward on her belly without a sound, but lashing her tail and keeping her eye on me; and in it I saw that she was coming in a few seconds more. I dashed my wrist and the palm of my hand against the brass rim of the cartridge till the blood poured from them-look, there are the scars of it to this day!"

The horses were now more restive than ever, and Johann was trying to hold them in, while excitedly imploring me not to do anything so foolish. I pitied the poor fellow, he was so deeply in earnest; but all the same I could not help laughing. His English was quite gone now. In his anxiety he had forgot ten that his only means of making me understand was to talk my language, so he jabbered away in his native German. It began to be a little tedious. After giving the direction, "Home!" I turned to go down the c

Holmes sat motionless by the fire, his hands buried deep in his trouser pockets, his chin sunk upon his breast, his eyes fixed upon the glowing embers. For half an hour he was silent and still. Then, with the gesture of a man who has taken his decision, he sprang to his feet and passed into his bedroom. A little later a rakish young workman, with a goatee beard and a swagger, lit his clay pipe at the lamp before descending into the street. "I'll be back some time, Watson," said he, and vanished into the nig

T˜he ceremony being over, Juliet hastened home, where she stayed, impatient for the coming of night, at which time Romeo promised to come and meet her in the orchard, where they had met the night before; and the time between seemed as tedious to her as the night before some great festival seems to an impatient child that has got new finery which it may not put on till the morning.

(...) He had a good growth of hair on his face, but that did not protect his nose or the upper part of his face from the frosty air. Following at the man's heels was a big native dog. It was a wolf dog, gray-coated and not noticeably different from its brother, the wild wolf. The animal was worried by the great cold. It knew that this was no time for traveling. Its own feeling was closer to the truth than the man's judgment.

Zaten hayatın zevkinde, eleminde o başka ne bulmuştu ve ne bulacaktı? Eziyet, daima eziyet, sonsuza kadar eziyet değil mi? Herkeste böyle miydi, diye merak etti, hayır, mesela şu geçenlerin hepsi onun fikrinde yer etmiş bu şeylere kim bilir ne kadar yabancıydılar! "19. yüzyılın sonunda yazılan bu hikâyelere erkeklerin kadınlar hakkındaki düşünceleri, aşka dair söylemleri ve hayatta kadınlar ile erkeklerin oynadıkları rolün etkisi gibi temalar girer. Mehmet Rauf edebiyatının genel özelliklerini oluşturan b

Ah, ne oldu, şimdi bu emeller neredeydi? Bütün bu emellerin yerine yalnız çirkin bir hayat hakikati, bütün renksizliğiyle, bütün manasızlığıyla yerleşmişti. Lakin bu gençlik, bütün bu emellere bu kadar süs bahşeden bu sihirli gençlik ne olmuştu? O zaman boynunu bükerek bütün bu parlak hülyaları, bütün muhteşem emelleri doğuran gençliğin sırf bir yalandan ibaret olduğunu tasdik ediyordu: Serap, serap... Mehmet Rauf'un ikinci öykü kitabı olan ve ilk olarak 1909'da yayımlanan Âşıkane, "Summer Palace'ta Bir Da

While Robin deliberated of whom to inquire respecting his kinsman's dwelling, he was accosted by the innkeep-er, a little man in a stained white apron, who had come to pay his professional welcome to the stranger. Being in the second generation from a French Protestant, he seemed to have inherited the courtesy of his parent nation; but no variety of circumstances was ever known to change his voice from the one shrill note in which he now addressed Robin.

That night we went back to the house. When we saw Helen Stoner's light, Holmes and I got in quietly through the window. Then we waited silently in the middle bed-room in the dark. We waited for three hours and did not move. Suddenly we saw a light and heard a sound from Dr Roylott's room. But nothing happened, and again we waited in the dark. Then there was another sound, a very quiet sound .. . Immediately Holmes jumped up and hit the bell-rope hard. ‘Can you see it, Watson?' he shouted. But I saw nothing.

Little Red-Cap raised her eyes, and when she saw the sunbeams dancing here and there through the trees, and pretty flowers growing everywhere, she thought: ‘Suppose I take grandmother a fresh nosegay; that would please her too. It is so early in the day that I shall still get there in good time'; and so she ran from the path into the wood to look for flowers. And whenever she had picked one, she fancied that she saw a still prettier one farther on, and ran after it, and so got deeper and deeper into the woo

Neva Bulvarı, Gogol'ün Rus edebiyatının mihenk taşı kabul edilen Petersburg Öyküleri adlı derlemesindeki diğer öyküler gibi "küçük adam"ın yazgısını anlatır. Çarlık Rusya'sında yaşanan sosyal sınıf çatışmasını, biri ressam diğeri subay iki arkadaş ve onların âşık oldukları iki kadın üzerinden anlatan öykünün bir diğer karakteri Petersburg yaşamının bütün ihtişamı ve sefaletiyle akıp gittiği Neva Bulvarı'dır. "Gogol tuhaf bir yaratıktı, ama zaten deha hep tuhaftır." ​-Vladimir Nabokov