Bu kitapta yazılanlar büyü gibi ama değiller ve zaten büyü olamadıkları için hayal kırıklığına uğrayan birer öykü olarak kalmışlar. Yazarımız bir "Cadın." Kazanı kağıt, kepçesi kalem. Ejderha ya da duvarlardan geçen kahraman klişelerinden azade; kötülükler, şeytani tuzaklar, mistik cinlikler, polisiye tuhaflıklar içermeyen öykülerinin içine upuzun ?bazen de kısacık? seyahatler boyunca, bolca hayal gücü, önemli miktarda yaşama sevinci, olabildiğince umut, sayısız göz kırpması, şaşırtıcı oranda şaşkınlık, umu

Sınıf önemlidir, sınıfın yeniden üretimi ise yaşamsal... ama kapitalizm için. Kimse işçi olmayı ya da orta sınıfta kalmayı istemez. Kimse çocuğuna bunu reva görmez. Daima üst sınıfa geçmektir amaç. İyi bir meslek edinip "rahat bir yaşam" sürmeyi sağlayacak eğitimin bu rüyayı mümkün kılacak, ulaşılabilir en önemli fırsat olduğu düşünülür (bu piyangoda büyük ikramiyenin çıkmasından da önemlidir). Elinizdeki kitap, küreselleşen şehir (İstanbul) ile değişen kültür ve tüketim ideolojisinin karşı

Neredeyse yüz yıldır diğer tüm şehirlerin yüksekliğine öykündüğü bir şehir New York. Bunların pek çoğu artık yükseldi; sokakları insansız çehrelere, hemşerilerinin uyumadığı evleri otellere, esnafının anıları hediyelik eşyalara, tüm şehir devasa bir turistik mekâna, sıradan bir kent seviyesine düştü. New York ise giderek anlatılır oldu; sadece galerileri, sergileri, tiyatroları, müzikholleriyle değil barları, lokantaları, şarküterileri, apartmanları, sokakları ve sigara dükkânlarıyla; hatta komşularının v

Önce siyasallaşmadan uzak bir ?haysiyet ayaklanması" olarak tanımlandı Gezi. Ardından ?beyaz yaka"ları saymaya başladılar, köfteciler ve çaycılar kimine göre ?prekarya," kimine göre ?orta sınıf"tandı, veganlar dahil. En Marksist olanlar bile Gezi'nin sınıfsal faili olarak sosyolojik bir ?orta"lamaya sığındılar: Halk ?ve ayaklanması. Anketler havalarda uçuştu, istatistikler tutuldu: Onlar hem ?plazacılar" hem de ?çapulcular"dı; mezun oldukları okula, kullandıkları otomobile, cep telefonu şarjlarına göre tas

Yunanistan'da 2012 yılındaki genel seçimlerde önemli bir çıkış yapan Syriza (Radikal Sol Koalisyon), 25 Ocak 2015 tarihinde yapılan genel seçimleri kazanarak sadece Yunanistan'da değil tüm dünyada solun tarihinde az görülen bir başarıya imza attı. Ne var ki Syriza çok kısa bir süre içinde Troyka olarak adlandırılan Avrupa Birliği, Avrupa Merkez Bankası ve İMF'in kemer sıkma politikalarına teslim oldu. 20 Eylül 2015 tarihinde yapılan erken genel seçimde sandıktan yeniden birinci parti olarak çıkan Syriza'n

Beklenen o buruk sancı, yine başlıyor yaprak yağmurlarıyla Yalçın dağların umutsuzlukları, ve ovalar bir başına kopuyor coşkularından Yalnızlıklar başlıyor bak, ormanlarda. insanın ezilişine, dünyanın seyrine,zamanın akışına, kuşların gidişineçığlık çığlığa bir direnişin,insan ıssızlığından çağlayan umudun,yitip giden yıllara inat tutkunun dizeleri... çaresiz hasretlerden, amansız sürgünlerden yaprak yağmurlarıyla sökülüp çekilen bireyininsan olmanın kutsallığını haykıran sesi... ihanet ve dö

Gezinti... Bir gezintiye davet ediliyorsunuz. Aşina olduğunuz bir semte, bir mahalleye... İspanya uzak memleket ama Cordoba, Granada, Sevilla, yani tekmili birden "diyar-ı Endülüs" ise hemen yanı başımız. Arenaları, flamenkosu; "al-kasr"ları, "Mescit"i, Keltleri, Romalıları; kuleleri, minareleri; Fenikelileri Emevileri; özgün yemekleri, çinili avlularıyla pek çok uygarlığın harmanlandığı bambaşka bir dünyaya yapılan ?bir yolculuk ya da seyahate göre çok daha samimi? satırlar arası kültürel bir gezinti. B

Bir devrimin başına gelecek ilk şey muhalefettir. Öncelikle yıkılan düzenin kalıntıları düşmez yakasından. Tarihin tekerini tersine çevirmeye çalışanlardan kurtulmak için verilen var olma mücadelesi devrimin saflarında gedikler açar, cesaret kırar, zihinleri karartır. Bu atmosfer devrimin aşırı hızlı gittiğinin, hatta durması gerektiğinin en nihayetinde varacağı yere vardığının düşünülmesi için oldukça bereketlidir. Rusya'da 1917 proleter devrimi üç yıl süren iç savaştan zaferle çıkmıştı ancak harap olmuş

Güvencesiz, endişeli birey özgür olamaz. Oysa liberaller çoğu zaman kişisel özgürlük ile kolektif sosyal güvenliğin birbirine taban tabana zıt olduğunu iddia ederler. Mücadele içindeki emek hareketi açısından ise sosyal güvenlik olmadan özgürlüğün, özgürlük olmadan da sosyal güvenliğin olamayacağı apaçıktır. Geçtiğimiz yüzyılda, hiçbir şey bireysel özgürlüğe, emek hareketinin kolektif mücadelesi kadar çok katkıda bulunmamıştır. Bir sosyal model olarak refah devleti bu mücadele içinde ve sınıf savaşımından

Bir Politik Cinayetin Anatomisi Partinin Merkez Komitesi'nin en güçlülerinden, halkın sevgilisi genç kuşak liderlerden birinin suikast sonucu öldürülmesi asla sıradan adli bir vaka değildir, tüm delililer bu yönde olsa bile. 1 Aralık 1934, Sergey Mironoviç Kirov, Smolni'nin üçüncü katında bulunan çalışma odasına gitmek üzere koridorda yürürken, Leonid Nikolayev adlı biri tarafından ensesinden vurularak öldürülür. Partinin bu gözde isminin öldürülmesi sıradan bir cinayet değildir ve sonraki yıllar devrimi y

Ramazan Güngör'ün mısraları; savunmasız insanın içe kapanışı, çekip gitmek arzusuyla çırpınıp gidemeyen yolcu, gözaltındaki ölü, kanatsız albatrostur... Can yelekleri korkudan yapılmış, lodos rüzgârıyla çalkalanan bir denize açılmaya hazır, güverteleri yanan bir gemidir... Sayısız öykünün bağlandığı bir kıyı iskelesi, güçlü bir yaşam felsefesinin demirlediği bir limandır. Ve sonunda fırtınalı denize yolculuk başlar... Gün Zileli (...) sonra başları yeni okşanmış birkaç çocuk geçti kahkahalarını döke sa

Albinizm bir hastalık değildir. Albinizm bir genetik durum ve farklılıktır. Bu farklılık kendini, en açık şekliyle, göz, ten ve saçta pigment eksikliğiyle gösterir. Kaşları ve kirpikleri dahi beyaz olan insanların diğer insanlardan tek eksiği nesnelere rengini veren (pigment-renklendirici) moleküllere genetik olarak tamamen ya da kısmen sahip olmamalarıdır. Son derece doğal ama bir o kadar da istisnai olan bu genetik durum, albinizmle ilk kez karşılaşan pek çok aileyi ve yakınlarını, bu konudaki bilgisizli

Ailesiyle mutlu bir yaşam sürdüğünü düşünen Belgin, rüyalarla taşınan mesajların uyarıcı içeriğinin farkına varmaz. Ne var ki herkesin bildiği bir "sır," aniden gerçekliği haline dönüşecek ve yıkılacaktır. Fakat bu arada kimsenin bilmediği gizemlere ulaşmaya, rüyaların mesajlarını çözmeye başlar. Manisa'da Hafsa Sultan'dan, Mısır'da Piramitlere oradan Trabzon'a uzanan, mesajların peşi sıra yapılan yolculukların eşliğinde mucizevi şifalar gerçekleşir. Ölen bir ikiz kardeş sırrına vakıf olunan mesajlar sayesi

Gazeteciler anlayamadıkları her şeyi "canavar" etiketi altında sunarlar: Seri katiller, pedofiller, despotik liderler ölümü davet eden canavarlardır. Yönetenler için de kullanışlıdır canavar: Trafiğin sorumlusu bir türlü alt edilemeyen "Canavar"dır! Düşmanlar birer canavara dönüştürülür, uluslar şehitler üzerine yükseltilir. Açıktır ki canavarların ve ölülerin politik güçleri vardır. Dinin ölüleri sahiplenmesinin, ölümü "ateizm açısından bir turnusol kağıdına" döndürdüğü söylenegelmiştir. Bu kitap ölüleri

Güvencesiz çalışmadan küresel ısınmaya, yeşil alanların rant alanlarına dönüştürülmesinden işçilerin işleri başında kitlesel ölümlerine, sınır ötesi operasyon ve savaşlardan Kahire, Hong Kong, Ferguson, Mexico City, Nantes ayaklanmalarına yaşantımızı, mahallemizi, ülkemizi, gezegenimizi doğrudan etkileyen her konuda "Bir şeyler yapmalı!" feryadı giderek hepimizin ortak tepkisi haline dönüşüyor. Politik bilincin bir adım ötesi ise çok eskiden dillendirilmiş bir soruda ifade ediliyor: "Ne yapmalı?" Çok uzun s

umudun gençleri... hayat yorgunları... boyun eğmeyen Deniz, sönmeyen Işık... kadınların gözdesi, çilingir sofralarının sırrı bir Terzi... alemlerin Sultanı ya da dalından koparılan bir Kan Portakalı... 263 maden işçisi... her gün sokakta rastladığınız insanlar, kaderin cilvesi ya da feleğin tokadıyla değil hayat mücadelesinde bir araya geliyorlar... Zonguldak, Kozlu, 1990... hayat acılardan, dertlerden, tasalardan yoğrulmuyor ama "mutlu son"lara da ulaşılmıyor... kimse kahramanların hayatını yaşamıyor, herk

İktisat uzun süredir günlük ekmeğimiz haline getirildi. Umutlar ekonominin iyiye gitmesi ve iyileşmesine bağlandı. Büyüme, cari açık, likidite kavramları çoktandır sohbet konularımız arasında. Siyasetçiler bile tüm kötülükleri faiz lobisinin faiz hobisine "endeksledi." Artık ABD Merkez Bankası başkanının adını biliyor ve vereceği faiz kararını heyecanla bekliyoruz. Gazetelerin ekonomi haberleri arttı, sayfaları çoğaldı, köşe yazarları "tavan yaptı." Günlük piyasa bilgileri ekranların üzerine sabitlenen ba

Arabanıza kurşunsuz benzin alıyorsunuz. Gönlünüz rahat değil mi? Ama aslında benzinden kurşunu arındırmıyorlar. Birilerinin düşünceli davranarak benzinde doğal yollarla oluşan kurşunu sizin için çıkardığını varsaymanız çok normal. Gelgelelim yanılıyorsunuz. Birileri koymadığı sürece benzinde kurşun zaten yoktur. Bu birileri de, bundan yaklaşık doksan yıl önce Amerikanın önde gelen şirketlerinden başkası değildi; yani General Motors (GM), Du Pont ve (bugün Exxon olarak bilinen) Standard Oil-New Jersey. Bu ş

Tarihten günümüze devletler -ve politik felsefe- daima bir ideal yurttaş tasavvuru peşinde koşmuştur. İster geleneksel olsun isterse modern, tüm iktidarlar makbul nesiller yetiştirme iddia ve projeleriyle geleceğin müstakbel yurttaşlarını kurgulamışlardır. Özellikle modern devletin doğuşuyla bu ideal yurttaş, yasalardan çok eğitimin eseri olarak düşünülmüştür. Eğitimi bir araç olarak gören toplumsal mühendislik projeleri sadece otoriter ve totaliter ideolojilerin değil her türden politik tasavvurun iktidar

Felsefecilerin aklı selim işlerle uğraşmadığını çünkü zaten felsefenin uygulamaya dair olmadığını ve gerçeklikten kopuk olduğunu, düşünseniz bile bunu bir felsefeciye asla söylememeniz gerekir. Çünkü umulmadık bir gündelik hayat deneyiminden yola çıkarak aksini kolayca kanıtlayabilirler. Evindeki iktidarı çoktan iki kedisine kaptırmış olan felsefeci Federica Sgarbi de bir arkadaşından işittiği bu sözlere inat, yaşadığı şehirdeki bir hayvan barınağına gider ve oradaki kedilere bir yuva bulmak üzere felsefeni