Siyah Örtülü Ev, haccın irfanî zevkini tattıran bir eser. Yazar, kuru bir şekilciliğe mahkûm edilen haccın, manevî yönü üzerinde durarak, Müslümanların siyasî, ekonomik, kültürel daha da önemlisi ruhî yönden birbirleriyle bütünleşmesini/kaynaşmasını sağlaması gerektiğini belirtiyor.

Kuran, "Bu dünyada kör olanın ahirette de kör olacağını" (İsra/72) söylemektedir. İşte bu hikâye Hz. Mûsânın şahsında insanoğlunun basîret gözünün Tûr-i Sînâsında nasıl açılacağını anlatmaktadır. Beyzânın aydınlığında yürüyenlerin artık Asâya ihtiyaçları kalmamıştır. Çünkü onlar kuru, taklit, sınama yanılma bilgiden apaçık duru bilgiye ulaşmışlardır. Ve onlar için korku ve mahzunlukda geride kalmıştır. Bir Çöl Hikâyesi var olanla yetinmeyen hep daha ilerisini, Kaf Dağının arkasını merak edenlerin hikâyesidi

"Gözler yalan söylemez" sözü önemli bir gerçeği vurguluyor bize. İnsan, davranışları ile birçok şeyi gizleyebilir, ama gözleriyle asla. Bir başka sözde de, "gözlerin, kalbin aynası olduğu" söylenir. Zaten gözler üzerine bunca yazılanlara çizilenlere bakılırsa, rûhumuzun bu dışa açılan pencerelerinin önemi rahatlıkla anlaşılır. İrfani düşüncede olgunluğa giden yolu çok güzel özetleyen Hacı Bektaş Velî de, çevresindekilere "eline, beline, diline sahip ol" diye öğüt verirmiş. Göz bir yere kaymamış olsun, pe

Yazar bu "deneme"sinde, İslâmî edebiyatta bir "ilk"i gerçekleştirerek Kâbe'yi konuşturuyor. Bu konuşmada, Kâbe tarih boyunca başından geçenler hakkında yazarı bilgilendiriyor. Yazarın Kâbe ile konuşması ne kadar fantastik ise, kitabının sonunda bir Kâbe taşı ile Kâbe örtüsünden bir parçanın kendisine ulaşmasının hikâyeleri de o kadar gerçektir.

Akl-ı Meâş denilen, beşere has Gündelik Akl'ın en büyük yanılgılarından biri: görünen (zâhirî) gerçeği en son Hakîkat olarak algılayıp onunla yetinmesidir. Aslında Şehâdet Âlemi, Bâtın ile idrâk arasında bir engel ve nefsânî bir vehimden başka bir şey değildir. Bunu idrâk ise ancak Cenâb-ı Hakk'ın büyük bir lûtfu olan Akl-ı Meâd sâyesinde olur. Akl-ı Meâd sâhibi olan Ehl-i İrfân bütün bu Şehâdet Âlemi'nin hiylelerini temyiz eder, görünenin ardındaki Hakîkat'ı vâsıtasız bir şekilde doğrudan doğruya fehm ve i

Yüce Yaratıcı der ki "Eğer kullarım sana Beni sorarlarsa, Ben yakınım. Bana dua ettiği zaman, dua edenin duasına icabet ederim." Dua ibadettin özüdür. Bitkilerin duası topraktır. Hayvanların duası zamandır. İnsanın duası Ku'ran'dır. Kur'an en büyük dua kitabıdır. Dua'yı yaşamak, Kur'an'ı yaşamaktır. Paylaşmak, duanın bir başka adıdır. İstemek nail olmaktır. Allah kabul etmeyeceği duayı kuluna yaptırmaz. Bizi duaya çağıran iç ses. Duayı kabul edecek olanın işaretinden başka ne olabilir ki? Aşk edebinde ise

Bu çalışmada 17. asrın mümtaz şahsiyetlerinden Niyâzî-i Mısrî hazretlerinin bâzı gazellerine çeşitli dönemlerde yapılan şerhlerin günümüz alfabesiyle okuyucuya ulaştırılması hedeflenmiştir. Mısrî hazretleri, kurmuş olduğu tarîkat şûbesi, kaleme aldığı eserleri ve özellikle dîvânındaki gazelleriyle asırlar boyu halkımız üzerinde te?sîr icrâ etmiş, yüzbinlerin gönlünde taht kurmuştur. İlahileri bestlenmiş; dîvânı, Hak âşıklarının meclislerini süslemiştir.

Güncel Hıristiyanlığın, Hz. İsa´nın hakikatinden tamamen uzaklaştırılarak, Pavlus´un elinde amentüleri yeniden şekillenen beşerî bir dine dönüştürüldüğü malumdur. Halbuki Hz. İsa´nın ve doğal olarak Hz. Meryem´in hakîkati, dinimiz tarafından çok farklı va´z edilmektedir. Her şeyden önce, dinimiz, imanın vazgeçilmez şartları arasında hiçbir peygamberi dışarıda bırakmasızın tümüne inanmayı bulundurmaktadır. Kur´an, peygamberler arasında fark görmez ve üstelik de Hz. Peygamber, Hz. İsa´yı Ulü´l-Az peygamberle