Zifiri karanlık gecelerde Masmavi umutlara yürüdük Mevsimin, ayın, yılın, Zamanın bir önemi yoktu Sevmek için Ve sen ben gibi Sevmedin hiç...

Ve soğuk gecelerinde doğurdu annem beni çığlık çığlığa Sıcak çayını içti babam semt kahvelerinde Bebekliğim doğdu bu şehre Çocukluğum büyüdü Gençliğim çürüdü Belki de yaşlanamayacağım Öleceğim belki Ama bu şehirde yaşadı benliğim diyeceğim

***Küllerimden Doğarken adlı kitap 1000 adet basılır. İlk 100 adedini yazar satın alır. %35 yazar indirimi vardır. 2 ay içinde 200 kitap satılır.

• KHK'lı olduğum için benimle konuşmaktan bile o kadar çok korkan kişi gördüm ki bir an vebalı mıyım acaba diye düşündüm. Yüzyıl öncesinde nasıl vebalı insanlardan kaçılıyorsa şimdi de KHK'lılardan kaçılıyordu maalesef. • Geceleri uyuyamıyordum, birisiyle konuşmak da hiç içimden gelmiyordu. İnanılmaz seviyede agresiftim ve annem üniformamı ben görmeyeyim diye saklamıştı, çünkü gördükçe sinirleniyordum. • Yine iş arayışı ve "eski askeri öğrencisin alamam" laflarını duymam beni daha çok yıpratacaktı. • Her

-İnsanlar ruhlarına uyum sağlayacak rengi kullanırlar. -İyileri herkes sever ama iyi biri olmayı kimse düşünmez çünkü iyi akıl dediğin ağır başlı, ruh dediğin tüy gibi hafif, yürek dediğin akarsu gibi olmalıdır. -Sevgini canlılardan canlardan esirgeme bedelini sevgisiz kalarak ödersin. -Ve sonra düşündüm bu kadar iyimserlikte gerçekler kayboluyor.

Son kez diyorum, gül ki sevgilim Bahar gelsin bu karanlık kalbe Çiçekler açsın içimde sayende Son bir kez gül ki bayram olsun sevgilim...

Henüz yazmaya başladığım şey bir ruh karnavalının farklı yüzlerinin, o ruhun ait olduğu insana seneler içinde neler yaşattığıdır. Karnaval benim için renk, cümbüş, heyecan, eğlence ve farklı bir dünya. Kendimi ifade edebildiğim, yaşadıklarımı anlatan kelime. Atlıkarınca, palyaçolar, renkler, ışıklar benim dünyama ait, işte bu kadar basit. Bunları yaşamımın bir kesitini ifade etmek için kullanmak belki de saçmalık ama hepsi benim için anlamlı, çünkü benim için hayat zaman zaman rengârenk bir hal aldı, fakat

Gelecekten geçmişe uzay yolculuğu... Yıllar geçtikçe, teknoloji insanlık olgusunu zedelemişti. Artık sadece güven duygusu bertaraf olmuyor; sevgi ve merhamet de yok oluyordu. Yani teknoloji; insanlığımızı yıllar öncesine gömerek, farklı bir boyutta insanlara kolaylıklar sunuyordu. Ve maalesef bu ferahlık elbette sadece gelenek görenekleri yok etmekle kalmıyordu. Türk uzay ajansı öncülüğünde Ayyıldız ekibi 2072 yılında teknolojiden insanlığa doğru bir yolculuğa çıkacak. Bilim konusunda birleşen yürek

Kuş kanadındaydı sanki kader, Çırpındığın kadar keder...

Al işte Yine zifiri siyahtan yaptım kahveyi Ateşi sönsün dedim aşkın Nafile ki namussuz Yanar ha yanar Çırıl çıplak göğsün değsin göğsüme Ten yanmazsa ateş utansın Bu ateşi belime dolayan sen Madem hal ettin ahvalimi Yat rüyalarıma söndür ben de ki aşkı ateşi... Kalender mısraların Şımarık Gülü Sabahlarıma Elâ gözlerin gibi doğ Doğ ki Ben aşk ateşiyle yanmış Mevlânâ gibi sana semah edeyim Velevki ölür Hafız Kırklar semahın da Yana yana döne döne Semahın ta güldiyarına gömesin Kabrime bir demet Gül ile

Bu kitapta anlatmak istediğim restoran ve otel mutfaklarında çalışanların yaşamları, yükselmek isteyenlere öğütler ve ipuçları, mutfakta yapmanız ve yapmamanız gerekenlere örnekler, iyi bir şef olabilmek için kendimce attığım adımların anlatımı, damak tadımdan tarifler. Umarım keyif alarak okursunuz...

Aşkım hep ölümsüz olsun istedim Tanrılara teşekkür ederken Bir yerde yanlış yaptım Galiba Aşk hala bende. Sevdiğim gitti... Umulmadık bir yerde Göz göze geldik Çok güzel sevdaya yelken açtık

Ser verip sır vermiyor bu sevdam, Benziyor ağlarıyla örümceğe Hızıma güç katarak ilerliyorum yolumda, Önüme engelin çıkmıyor artık Rastlıyorum gencine yaşlısına da, Mazi geçmişimde kalmıyor artık

Ben küçük bir kız çocuğuydum, bir babanın sevgisine muhtaç büyürken farklı insanları tanıdıkça hayatı yaşamayı öğrendim... Seninle yaşamanın hayalini kurarken, canımın bir gün bedenimden ayrılacağını ve bir gün sonbahar denilen mevsiminin bir daha ilkinin olmayacağını hissettiğim an sadece sevmiştim.

Ailesi, ilim ve irfana yabancı değildi. babası, devrin büyük hocalarındandı. Onun için İbni Haldun´un ilk hocası, babası oldu. (8) Küçük yaşlarda eğitime başladı ve Kuran-ı kerim-i ezberledi. (6) Yedi kıraat şeklini öğrendi. (9) 17-18 yaşlarındayken babasını kaybetti. İlk bilimsel çalışmalarını hukuk üzeirnde yaptı ve bu konuda kendisini iyi yetiştirdi. Daha sonra matematik, edebiya, mantık, tefsir, hadis ve grammer dallarında öğrenimgördü. (6) Genç yaşında alimlerin meclisine girdi. Bilgi ve faziletlerinde

Papatya söyledi: Aşktan bezdi Venedik Ağlatıp ağlatıp susturmayanlarından Sevdirip sevdirip kavuşturmayanlarından İnadından başka yola saptıranlarından Zamanını kaçıranların feryat figanlarından Fallarını açtım gondolların Kara sevda çıktı bahtıma Tutmadı falı bendeki aşkın

İçimi döktüm... Döktüklerim bir zaman sonra "şiir"oldular. Benim için şiir; Zifiri karanlıkta kuytuda görünen bir ışık. Her şiirimin bir hikayesi var. Bu okuyacağınız hikayemde beni, kendinizi göreceksiniz. ve bir şey dikkatinizi çekecek. Umut... Umut bazen gidecek, bazen gelecek aslında hep var.Tüm mesele inanmak...güneş batacak, sonra doğacak. Göğ var hepimizin sevdiği,Sevmek var acıyla birlikte, İstanbul var hepimizin aşık olduğu, hasret var kimsenin kavuşamadığı. Sizin için bunlar hikaye olabilir.Güç ol

Yüreğimden vurmalıydın, sırtımdan değil... Hani şu çok bahsettikleri mutluluk duygusu var ya, ondan ötürü ağlamalıydım, bana mutluluk diye gösterdiğin acılarla değil... Yine mevsimlerden sonbahar tabi bir de sensiz geçen akşamın dinginliği var üzerimde, son gecem belki, bu üzeri her zaman sis bulutlarıyla kapalı karanlık şehirde, belki de son cümlelerim. Şimdi ise sol yanım zifiri yanlızlık, bu son hesaplaşmam kendimle...

Yaşadıklarını kalem ve kağıtla tarif etmek zordur. Çünkü acının kelimelerle ifade edilip öylece anlatılıyor olması zoruna gider insanın, karşısındaki çektiği acıdan bir haber yaşarken. Bu ifade edilişi layıkıyla yerine getirmek genç kalem Yusuf Öztürk'ün harcıymış meğer. Şiirlerini ve acılarını derlediği bu kitapta kalbinizden bir parça bulmanız dileğiyle. Kendine özgü kelimelerinin ahenkle dansına şahitlik etmek gurur verici, kalemine sağlık. İrem SEVRUN

1941 senesinde Artvin'in Hopa İlçesi'nin Ardala Köyü'nde doğdu. Ortaokulu Hopa'da, Lise'yi Artvin'de bitirdikten sonra 1964 yılında İ.Ü. Orman Fakültesi'nden mezun oldu. 1971 yılına kadar Orman Genel Müdürlüğü'nün çeşitli kademelerinde; 1980 yılına kadar da Ağaçlandırma Genel Müdürlüğü'nün değişik Baş Mühendislik'lerinde görev yaptı. 1971-1972 döneminde TODAİE (Türkiye ve Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü) ‘nü bitirerek Kamu Yönetimi Uzmanı ünvanını aldı. 1974 yılında TODAİE kanalı ile 4 ay Paris'te İİAP Yöne