‘Birilerinin anısı olmak için ve içine doğduğumuz rüyamızdan uyanmak için buradayız. Anıların temiz, uyanışların da tez olması dileğiyle.' - Kwok Chung Sien

Sonu belirleyen başlangıçtır. Başlangıcın gücü niyettedir. Başlangıçta niyetini samimiyetle donatan, arzu edilen sona en yakın olandır.' - Murat Kaplan

Nerede biter bu gökyüzü? Güneşin henüz uğramadığı bu zaman dilimi, bu bakire mavi, bir daha olmamak üzere nasıl tükenir bir canlı için? Ölüm mü, ölümle mi, ölerek mi? Bu mudur Tanrının en sevdiği rengin sonu? Evet, budur. Kolaya sığınan bir yazardır Tanrı ve dikkatli okumaya gerek yoktur. Tükenmemişken maviler üzerindeki hakkım, nedir beni ölümün dizleri dibine getiren bu sabah? O yokken, gitmişken, bir daha dönmeyeceğini söylemişken, yok mudur gerçekten benim için hayat? Ben bitmiş miyimdir onun beni terk

BANA İNSANI ANLAT ?Aşk var mı aşk?" demiştin bir akşam. Bir akşamüstü, ufukta beliren turuncu, kızıl harelere saklanmıştı aşk. Akşamın hemen öncesinde, sahra sarısı değince gözlere, erguvani bulutların özlem saati başlar. Güneş batımından önce ya yakalarsın ya da geç kalırsın ona. Ve Aşk; umudun kucağında sallanır gecelerde, seher vakitlerinde esen yel alır acısını ve güneş yaksa tenini gün ortasında, vuslatın secdesindedir her daim. Çift taraflı aşk olmaz demiştin... Bir âşık vardır, bir de bu aşkın çember

ŞAİRİN MACERA KİTABI; Annenizi göremediğinizde, Onun sesini duyamadığınızda, Zehirli bir üzüntü hançeri girer kalbinize . Yine de bilirsiniz ki tüm anneler, Çocuklarını bizim sandığımızdan daha çok severler. Yüreğiniz kanar bunu düşününce

ISSIZ KALDIRIMLAR Güneş sanki erkenden batacakmış gibi bugün, Karardı yavaş yavaş tüm sokaklar, Yıldızlar çiçek gibi açıverdi gökyüzünde. Dışarda oynayan çocuklar kalmamıştı bu saatte. Sokakta yürüdüğün kaldırımlar boş ve ıssız kaldı sen gidince. Beni kim anlayacak şimdi, Kim tebessüm edip gülümseyecek yüzüme? Özledim seni. Hasretine alışmak zor, pişmanım diyor düşlerimdeki acılar. Görecekmiş gibi gözlerimde, Tutacakmış gibi ellerimde hissediyorum seni. O an anlıyorum ki sensiz herşey bomboş. Yok

Gönlü zengin olanlar yanlış anlaşılır, sevgisi var dediklerimize inanılır bu hayatta. Böyledir hayat, çok parası olan çok kazanır, az parası olan çok kaybeder bu hayatta. Bazen söylenen bir yalan, başka birisinin söylediği tüm doğrulardan daha masumdur. ?Hâlâ seninle sadece çay içmek isteyen birini bulduysan, öl ona öl" derdin, bakıyorum da hâlâ yaşıyorsun. ! Şimdi sen gidiyorsun ya, sana benzeyen herşeye küseceğim ben... Benim bitiremediklerim, bitmiş bir mahcup kalpten bana yansıyanlardı. Ara ara hayatı

İnsan bir bakteridir, örümcek büyük bir virüstür...

'Umut' dedim, 'Unut' dedi... 'Özgürlük' dedim, 'Mahkumluk' dedi... Şimdi düş kesikleri var ellerimde, Siyah beyaz bir fotoğraf cüzdanımda. Şehrin ışıkları yandığında akşamları, İçimi ince bir yangın alır. Sen kendine kendin kadar güzel bak.

Kokun olmayan bir yatağa uyanmakla vuruldum Gün henüz doğmuşken beter yoruldum Çiy taneleri kadar berraktı oysa sana aşkım Kuşları ölmüş bir şarkıya rastladım radyomda Sana değil, ben o şarkıya ağladım. Elini tutmadan bir şehrin pislenmişliğini yürüdüm Yürüdüm seninle konuşmadan kırılan hayallerimi Fakir bir çocuk, bir küçücük çocuk Kâğıt mendil uzattı bana, sattı, hislendim Sana değil, ben o çocuğa ağladım. Hava karardı Döndüm şehrin en tekinsiz sokaklarından evime Belki de başıma bir şey gelsin umdum M

Bu kitabı, motosikleti tanımadan ön yargılarıyla ?şeytan icadı" diyerek olumsuzlaştıran kişileri kazanmak adına kaleme aldım. Birçok ailenin içinde mutlaka bir motosiklet sevdalısı var. Motosiklet anılarımda bunu sıklıkla gördüm. Kimi aile baskısı yüzünden, kimi korkudan bu sevdayı kalplerinde sessizce yaşıyor. Eğer bir gün motosiklete kavuşmayı arzu ediyorsanız, bu kitabı, size manevi baskılarla engel olmaya çalışan değer verdiğiniz kişilere tavsiye edin ve okumalarını sağlayın. İnanıyorum ki; kısa süred

Esen rüzgârdan değil içimde yarattığın fırtınadan savruldum. Keşke sensiz geçen zamanları biriktirip sen yanımdayken kullanabilseydim...

İnanılır gibi değil; Bugün unutmaya çalıştığımız şey Dün bizi mutluluktan öldürecekti.

Bodrum sahillerinde bir çocuk Kapaklanmış yüzükoyun kumlara Kırmızı pantolon üstünde mavi gocuk Yenik düşmüş geceki hırçın dalgalara. Bodrum sahillerinde bir çocuk Yumuk yumuk elleri Gözleri boncuk boncuk Tükenmiş nefesi Kalmamış kimsesi Suriyeli mi, Iraklı mı... Bilen var mı Kimin nesi? Bodrum sahillerinde bir çocuk Haykırıyor -Nerede annem -Nerede insanlık -Nerede hukuk ! -Kim saldı bizi buralara, -Ne oldu yurduma Bodrum sahillerinde bir çocuk Arkasını dönmüş hayata Böyleyse diyor yaşamınız Buysa uygar

Kurgunun Sonu, dönüm noktası çalışmalarımdandı. Benim için ?kurgunun başlangıcı' oldu desem yeridir. İlk gerçek öykü çalışmamdı ve Türkiye Bilişim Derneği Bilim Kurgu Öykü Yarışması'nda üçüncülük derecesi aldı. Bu başarı, kurgu alanına yönelmemi desteklemekte çok önemli bir etken oldu. Bu kitabın ilk bölümünde çeşitli yıllarda TBD Bilim Kurgu Öykü Yarışması'na katıldığım ya da katılma amaçlı yazdığım öyküleri bulacaksınız. Kitabın ikinci bölümünde ise Kamil Asma'nın ağzından 2053'ten yazdığım yazılar var. G

?Pekâlâ..." diye mırıldandım, sinirimi belli etmemeye çalışarak: ?Bir büyük rakı, verir misin lütfen?" Pis pis sırıtarak, bana bakıyordu ikisi de. Karşımdaki zıpçıktı: ?Senin yaşındakilere, fazla alkol yaramaz amca..." diyerek, bir de kahkaha atmıştı üstelik: ?Gel, büyükten vazgeç de; bir ufak al istersen..." ?Ulaaan..." diye geçmişti benim de içimden: ?O kadar da, yaşlı mı görünüyorum yahu?" İyice kırlaşmış saçlarım yüzündendi bunlar. Bir tek sevgilim bile; bütün ısrarlarına karşın saçlarımı boyatamamıştı

OROPA Ben, ayçiçeğinin güneşe aşkı gibi seviyorum seni Gün boyu onu takip eder Güneş batınca boynunu eğer, üzülür Gün boyu güleç bir ayçiçeği gibi sana dönük yüzüm Akşam olur sen evine gidersin ve Benim boynum bükülür...

"İnsan, mutsuz olduğu zamanlarda daha ağır yaşar zamanı, aheste akan bir nehir misali, derin. Her bir ayrıntı asılı kalır boşluklarında dünün, bugünün ve yarının. Ne tutabilmek mümkün olur onları, ne de anlayabilmek. Anlayamamanın verdiği korku gibidir bu mahrum olma hâli. En hassas yerinden vurur insanı hiç olmadık bir anda, acımasız. Kendi varlığını sorgular insan bu anlamsız ve mutlak yokluk içinde. Kendi imkânsızlığını sorgular. İhtimallerin birbirini doğurduğu, birbirine eşitlendiği bir tuhaf denklemd