Kokun olmayan bir yatağa uyanmakla vuruldum
Gün henüz doğmuşken beter yoruldum
Çiy taneleri kadar berraktı oysa sana aşkım
Kuşları ölmüş bir şarkıya rastladım radyomda
Sana değil, ben o şarkıya ağladım.

Elini tutmadan bir şehrin pislenmişliğini yürüdüm
Yürüdüm seninle konuşmadan kırılan hayallerimi
Fakir bir çocuk, bir küçücük çocuk
Kâğıt mendil uzattı bana, sattı, hislendim
Sana değil, ben o çocuğa ağladım.

Hava karardı
Döndüm şehrin en tekinsiz sokaklarından evime
Belki de başıma bir şey gelsin umdum
Meleklerden daha masum üç beş kadını
Köşebaşında bedenlerini satarken gördüm
Kuşları ölmüş o zavallı şarkıyı hatırladım
Sana değil, ben hep kuşlara ağladım.