Mîna her car, Şêrzad bi saw ber bi dara şehîdan ve çû. Bêhemdî xwe ew hembêz kir û...

Li bakurê cîhana me, li devereke û seqem, welatekî bi navê Swêd, welatekî mişt gelî û newal, daristanên gurr, berf, li herêmine wê, jiyaneke dijwar. Destpêka sedsala çûyî, li Swêdê, li devereke wiha, zarokekî bi navê Martin, bêyî ku destûra wî ya hilbijartin an jî hilnebijartina vê yekê hebe, ji dayîk dibe, her yek bi derekê de diterqe. "Bavê min mir û dayîka min jî çû Californiayê," dibêje Martinê biçûk bi dilşewatî, li ber rehma şaredarî û dam û dezgehên Swêdê yên wê demê, yên ku ji zarokên sêwî û bêkes b

Li destên xwe dinêrim. Ew biçûk bûne, Ax!... Destên min ên xweşik. Ji pênûsê dûrketî... Giyanê min diqefile. Sermilên min diêşin. Rewşên derûnî yên cure cure; razan... peşsabûn.. şerm.. û nivîsîn...

Lê belê, kes xwe nêzike wî nedikir û ku digihîştin mizgeftê, bi lez xwe davêtin himbêza wê. Êdî dem, dema taeta Xwedê bû...

Ji bo min êdî tenê ew pîrejin hebû. Hişê min ji xeyaline din re pir nevekirî bun. Êdî mîna berê, di nav valatiyeke teqez de...

19 sene boyunca uyuduğum o taht, onun koca yüreği, sevgi dolu yüreğiydi, sanki onun ruhunu içime taşıyordu.... Uzanıp yıldızları gözlerken, incir ağacı nasırlı yapraklarıyla yüzümü usul usul okşardı...

Jiyan xewnek e, ew ji tenê ji bo kurtedemkê. Mirov ew gas li ber xwe dide, ew qas jî bo jiyanê têdikoşe; geh digirî, geh dikene û hin caran heye ku rojek li ber çavên wî dibe salek, lê li dû derbasbûna salan jiyana mirov bi tevahiya xwe dibe bîranîneke ...(Arka Kapak´tan)

De, xwedê wî buhuştê da, di qata jorîn da dilşad û rûgeş xwedî bike..

Teyrê Sîmir dê zornaxên deriyê zûbeyaniyê veke li wir. Û di zixur û tarên çiyayan de, dê biponijin evîndarên azadiyê. Di nawîsa ezîzên çiyayî de Teqdîskirina axaftina berfê ye Mezrecelîl. Gotinên duayên xwe Ji seqema wê Hildibijêrin şervanên çiyayî Li wir Di nexşeyeke xemrî Ya dûlêran Ku çend qirn e di berîka wan de ye Li wêneyekî digerin. Sedema tiliyên kêm Û piyên şewitî nepirsin Çîrokeke grotesk e Mezrecelîl Carinan hevalbend Carinan neyar e Serenada berf û çiyayan Li dengê wê guhdarî dikin em Û toza di

"- Tişteki baş... Min nizanibu. Ez çi Bibejim... - Ere tiştine disa bene, beke careke din ji tu hati, ez e ji te re gili bikim "maye dy feraş"u serhatiya Yenok bizaye Arevaşene. Serhatiye wi di dinyaye de yek, e ez e ji te re gili bikim, ez dizanim tu meriveki niviskar ı, we bi keri te be." -Ji Tilismeye- (Arka Kapak) Serdar ji koçk u seray xwe derket u peyayi we neqebe bu, li ke dere ku Çeme Zenguye bi sal u zemanan har buyı, di ser hev re pel dida, pel li keviren reş diketin, teqle teqle diqulibin, bi pe

Gregor Samsayê gava ku sibehekê ji xewnên xwe yên qerebalix hişyar bû, bi xwe hisiya ku ew di nava nivînê xwe de veguheriye kêzikekî terrikî. Ev hevoka pêşîn a Veguherîna Franz Kafka, heq e ku mirov bibêje, yek ji navdartirîn hevokên pêşîn e di nava hemû hevokên pêşîn ên hemû deqên wêjeyî de. Bazargerekî bi navê Gregor Samsa, yê ku reng e giyancêwiyê nivîskarê xwe bi xwe ye, bilaşûgewdebûn û bercestebûna hêmaya havîbûna takekes a di nava civaka xebatê ya ku dişibe baregehên xebatê de ye, hêmaya derasayî ya