Burası neresi? diye düşündü. Şimdiye dek böyle bir yer görmemişti. Yoksa... Yoksa, burası dinlenmek için arada sırada bizim oralara gelen insanların yaşadığı, hani şu kent denilen yer mi? Öyleyse yandım... Kırlara gelenler, bizi özlemle kokladıklarına göre, burada çiçek olmuyor demektir. Kentte çiçek yoksa ben de yaşayamam. dedi. Ailesinin yaşadığı yer, biraz silik de olsa gözünün önüne geldi. Yemyeşil kırları, şırıl şırıl akan dereleri, böceklerin seslerini, kuşların ötüşlerini düşledi. Ne güzeldi her yer.

Liflif, Şipşip, Finfin ve ötekiler. Kim mi bunlar? Hepimizin seveceği dostlar... Pamuk yumuşaklığında, ak tüylü tavşanlar. Birlikte mutlu yaşıyorlar ormanlarında. Peki, mutlu yaşamak nasıl olur? Birlikte üretip barış içinde tüketerek değil mi? Bu hep böyle mi olur? Her zaman barış içinde mi yaşar toplumlar? Çalışmayı sevmeyen, başkasının hakkını yiyerek, onların sırtından geçinenler yok mu dünyada? Olmaz olur mu? Görmüyor muyuz böylelerini çevremizde? Bizim oyunumuzda da var zorbalar, dalkavuklar... Mutlulu

Yaklaşan kavurucu çöl sıcakları... Babanın verdiği tatil muştusu... Heyecan ve hazırlık... Ailenin heyecanını paylaşmayan Eyvah yine tatil diye söylenen bir çocuk...

Dik yamaçlı batı Karadeniz kıyılarında küçücük bir koy... Her sabah sandalla denize açılmak olan bir çocuk... Bir yanda, kayalıkları döven ak köpüklü dalgalar... Her sabah: ''Güle güle kaptan! Yolculuk nereye? Marsilya'ya mı?!'' diye seslenerek alay eden bir adam... Öte yanda, okuma tutkusuyla çarpan minik bir yürek...

Zevkli Etkinliklerle Türkçe Öğretimi Tudem Yayınlarından Türkçe eğitiminde kullanılmak üzere konusunda uzman akademisyenler tarafından hazırlanan kapsamlı bir başvuru kitabı: Etkinliklerle Türkçe Öğretimi Türkçe öğretiminin esas amacı öğrencilere salt bilgi vermek değil; dinleme, konuşma, okuma ve yazmadan oluşan temel dil becerilerini de bilgi ile birlikte kazandırmaktır. Söz konusu yetilerin kazandırılabilmesi için, okullardaki Türkçe derslerinin öğrencilerin katılım göstermek isteyeceği etkinliklerle zen

Seni Başbakana şikâyet edeceğim, dedi Muhtar. Söz verdiğim için mi şikâyet edeceksiniz? Söz vermede ben onun çırağı bile olamam... Başlarından vurulmuşa döndüler. Köye vardıklarında ne diyeceklerini düşünüyorlardı. Muhtar öfkeliydi. Otele doğru ağır adımlarla ilerlerken: Bundan sonra kesin söz vermeyen politikacıya kızmayalım. Hiç olmazsa iyi davranıyorlar, adam kovmuyorlar, dedi. Arif Çavuş: Şimdi ne yapacağız, neyle geçineceğiz? diye sordu. Köylü aç kalacak. Kuru Cafer acı acı gülerek: - Nasıl olsa,

Ilık bir nisan sabahı, kuşluk vakti. Ankarada, Batıkent-Tuzluçayır arasında çalışan halk otobüsündeyim. Sağlığım pek iyi değil. Kasığımda hafif bir sızı. Elimde, üzerinde TC AÜ Tıp Fakültesi Radiodiagnostik Anabilim Dalı diye yazan, çantama sığdıramadığım büyük bir zarf. İçindeki filmi ve öteki belgeleri doktoruma göstermek için hastaneye gidiyorum. Benim için sevimsiz bir gün. Mutsuzluğum yüzümden okunuyor. ... Dağıtım

Kitaplar bir bahçedir, Bilgiler çiçekleri. Ne güzel ne iyidir, Bizlere verdikleri. Hem havadır hem sudur, Biz onsuz olamayız; Bize kılavuz odur, Bilgisiz kalamayız. Bilgisiz bir insanın Dünyada yoktur yeri. Kitabı sevmeyenin Ülkesi kalır geri.