Seni Başbakana şikâyet edeceğim, dedi Muhtar.
Söz verdiğim için mi şikâyet edeceksiniz? Söz vermede ben onun çırağı bile olamam...
Başlarından vurulmuşa döndüler. Köye vardıklarında ne diyeceklerini düşünüyorlardı. Muhtar
öfkeliydi. Otele doğru ağır adımlarla ilerlerken:
Bundan sonra kesin söz vermeyen politikacıya kızmayalım. Hiç olmazsa iyi davranıyorlar,
adam kovmuyorlar, dedi.
Arif Çavuş:
Şimdi ne yapacağız, neyle geçineceğiz? diye sordu. Köylü aç kalacak.
Kuru Cafer acı acı gülerek:
- Nasıl olsa, sırtımızla adam taşımayı öğrendik. Korkma, kimse aç kalmaz. Birer semer aldık
mı iş kolay. Ben eşek olduktan sonra binen bulunur, dedi.