Bu hikâye, büyük ölçüde yitirdiğimiz insani doğamızı hatırlatmakta ve bizleri, bütün pozitif değerleri taşıyıp estetik yaşam alanı olan bir köy ortamında canlandırılan asilliğe çağırmaktadır. Bu daveti, büyükanne bütün sadeliğiyle dile getirmektedir. Bu arada bir çocuk olaylar sahnesine çıkmakta ve o tertemiz ruhuna benzeyen bu yeni dünya karşısında şaşkınlık yaşamaktadır Bu hikaye olayların şairane bir sahnede canlandırılmasıyla başlar ve ilk cümleden itibaren çocuğu, bir gece yarısında annesini bekleyen a

Kış gelip geçmişti. Herkes o mutlu haberi konuşuyordu; İlkbahar güneşi yeniden doğacak. Yeryüzünü yeniden renklendirecek ve hayatı neşeyle dolduracak ! O gece Yasemin hiç uyumadı. Tıpkı ayın balkonuna kurulup oturmuş bir yıldız gibi sabahladı. Sabah olur olmaz, en güzel elbiselerini giyindi ve ilkbaharın gelişini kutlamak için bir araya gelmiş çocukların arasına karıştı. Bütün çocuklar sevinç ve neşeyle doluydular. Fakat gözlerinin görmediğini henüz anlayamamış olan Yasemin olduğu yerde kalmış, ne diyeceğin