Bu hikâye, büyük ölçüde yitirdiğimiz insani doğamızı hatırlatmakta ve bizleri, bütün pozitif değerleri taşıyıp estetik yaşam alanı olan bir köy ortamında canlandırılan asilliğe çağırmaktadır. Bu daveti, büyükanne bütün sadeliğiyle dile getirmektedir. Bu arada bir çocuk olaylar sahnesine çıkmakta ve o tertemiz ruhuna benzeyen bu yeni dünya karşısında şaşkınlık yaşamaktadır Bu hikaye olayların şairane bir sahnede canlandırılmasıyla başlar ve ilk cümleden itibaren çocuğu, bir gece yarısında annesini bekleyen acıkmış ağustos böceğinin dünyasına sürükler. Çocuk bilinçaltında bir çözüm yolu ararken birden kendini şehirde, bayram ortamında bulmakta ve ağustos böceğinin yeniden fakir bir çocuk kılığında canlanması karşısında şaşkınlık yaşamaktadır. Sahip olduğu bütün para ve oyuncakları onunla paylaşarak bütün gizli duyguları, güneşle kucaklaşmak istercesine, sallanırken aydınlığa kavuşmaktadır.