Kış gelip geçmişti. Herkes o mutlu haberi konuşuyordu; İlkbahar güneşi yeniden doğacak. Yeryüzünü yeniden renklendirecek ve hayatı neşeyle dolduracak ! O gece Yasemin hiç uyumadı. Tıpkı ayın balkonuna kurulup oturmuş bir yıldız gibi sabahladı. Sabah olur olmaz, en güzel elbiselerini giyindi ve ilkbaharın gelişini kutlamak için bir araya gelmiş çocukların arasına karıştı. Bütün çocuklar sevinç ve neşeyle doluydular. Fakat gözlerinin görmediğini henüz anlayamamış olan Yasemin olduğu yerde kalmış, ne diyeceğini bilemiyordu. Çünkü o, diğer çocukların gördüklerini göremiyordu