Karşılıklı etkileşim sonucu birisiyle tanışırız. Bu güzel bir gelişmedir ve daima şaşırtıcıdır. Artık muhtemelen, bir anda
monotonluğumuzdan sıyrılarak duygusallığın ve sonsuz zevklerin dünyasına dalacağımız umuduna kapılırız. Aşk bizi ele
geçirir ve kendimizi güçlü hissederiz. Duygu yoğunluğunu sevinçle bağrımıza basarız ve bu hissin geçmesini istemeyiz. Aynı
zamanda korkarız da. Ne kadar çok bağlanırsak, o kadar fazla kaybedecek şeyimiz var demektir. Bu yüzden aşkı daha güvenli
kılabilmek için çabalamaya başlarız. Onu sürekli ve güvenilir bir hale getirmek isteriz. Kendimizi ilişkiye adadığımızın ilk
işaretlerini verir, biraz istikrar için özgürlüğümüzden memnuniyetle fedakârlık ederiz. Alışkanlıklar ve belirgin rutinler
yaratmak gibi yöntemlerle ilişkiye rahatlık kazandırırız ve bu da bize güven duygusu verir. Gerçekte, sevgili olana kadar
süregelen heyecanın kaynağı ilişkinin bir miktar riskli olmasıdır. Onu gem altına almaya çalışarak ilişkimizin canlılığını sabote
etmiş oluruz. Rahatlamaktan mutluluk duyarız, ama aynı zamanda kendimizi cenderede kalmış gibi hissetmekten de şikâyet
etmeye başlarız. Spontane hareketleri özleriz. İhtirasın riskini ortadan kaldırma çabamız sonuç vermiş ve kendimizi
ehlileştirerek yok etmeyi becermişizdir artık. Ve evliliğin sıkıcılığı başlamıştır.
*
Geçtiğimiz yüzyılda aşk üzerine yazılmış en anlaşılır en açık fikirli kitaplardan biri. İlişkimde bir sorun yaşadığımda dönüp
yeniden sayfaları karıştırıyorum ve mucizevi bir şekilde tam da ihtiyaç duyduğum bilgiye ulaşabiliyorum.''
- MARIA POPOVA, Brain Pickings