1970'LERİN SONUYDU... ANKARA'DA YAĞMURLU BİR ÖĞLEDEN SONRA, OKULDAN ÇIKMIŞ, BİR AN ÖNCE SOBA KENARINA OTURUP KİTABIMI OKUMAYA DEVAM EDEBİLMEK İÇİN KOŞARAK EVE GİDİYORDUM. O VAKİTLER ÇOĞUMUZ EVDEN OKULA, OKULDAN EVE KENDİ KENDİMİZE GİDİP GELEBİLİRDİK. KİMSENİN KİMSEDEN KORKMADIĞI, HATTA ÇEVRESİYLE İLETİŞİM KURMADAN YAŞAYANLARIN YADIRGANDIĞI YILLARDI. O YAĞMURLU GÜNÜ UNUTMUYORUM. KIRMIZI CİLTLİ KİTABIM POLLYANNA'YI BİR AN ÖNCE OKUYUP BİTİRMEK İSTİYORDUM. BEN DAHİL PEK ÇOK ÇOCUĞUN KAHRAMANIYDI O. KÖTÜMSERLERE KARŞI BİR SAVAŞÇIYDI. SONRA NE OLDU, NASIL OLDU? YILLARIN İÇİNDE SAVRULURKEN PEK DE ANLAYAMADIĞIM BİR BİÇİMDE HER ŞEY DEĞİŞTİ. ÇOCUKLUK KAHRAMANIM POLLYANNA YENİ DÜNYA DÜZENİ İÇİNDE DALGA GEÇİLEN, KÜÇÜMSENEN, DEMODE BİR SEMBOLE DÖNDÜ.

YILLARIN İÇİNDEN GEÇERKEN YAŞANAN DEĞİŞİM SIRASINDA ÖRSELENEN, İYİ OLMAYA ÇALIŞAN, İNSAN KALMAYA İNANANLAR... AZ SONRA OKUYACAĞINIZ KİTAP SORDUĞU SORULAR VE YANITLARIYLA SİZE YENİ BİR UFUK AÇACAK.

– İCLAL AYDIN



"Mademki geleceğe erteleyince mutluluğu bulmak zorlaşıyor; mademki yoktur deyince yok olmuyor; mademki varlığı kendisine tezat duyguların ortadan kalkmasına bağlı değil; mademki geçmişteki anısı bizi avutmaya yetmiyor; mademki şimdi mutlu olmak yarın da mutlu olunacağının garantisi değil; hepsinden de önemlisi mademki insanın mutlu olmaya ihtiyacı var, belki de tek yapılması gereken ona dair yargıları bir kenara koyup onun nerede olduğunu bulmaya çalışmak."