Eğitim felsefesi, felsefî fikirleri eğitim problemlerine uygulamaktır. Eğitim pratiği, felsefî fikirlerin olgunlaşmasına götürür. Eğitim felsefesi, sadece fikirlere bakmaz, aynı zamanda o fikirlerin en iyi tarzda nasıl kulanılacağına da bakar. Eğitimciler, ne yaptıkları hakkında açıkça düşünmeye, ferdî ve sosyal gelişmenin daha geniş muhtevâsı içinde neler yaptıklarını görmeye, ihtiyacın bilincinde olma ihtiyacını hissetmeye başladıkları zaman eğitim felsefesi önem kazanmaktadır.

Dînî uygulamaları bilmeden ve onların bilincinde olmadan yapan insanla, onların farkında olan ve dînî pratiklerini bilerek yapan insanın farkı ne ise, eğitim pratiklerinin bilincinde olmayanla, onları bilerek gerçekleştirenin farkı da odur. Eğitim felsefesi, bu bilinci vermektedir. Eğitim uygulamalarının tesâdüfe kalmaması, bilinçle pratiğin ayrılmamasını ve onların karanlık bir geleceğe doğru uzanmamasını sağlayacak olan güç, eğitim felsefesidir.

Onun içindir ki, kutsal kitapların hepsinde eğitim ilkeleri, amaçları ve metotları yer almış, büyük filozoflar da eğitim hakkında yazmışlardır. Eğitim, hayatın bütünleştirici bir parçası olduğu için, hayatı onsuz düşünmek mümkün değildir. Hayat hakkında düşünmek, özellikle eğitimi ilgilendirir. Eğitim, daha güzel bir hayatı var etmenin bir yolu olarak görülmektedir.