Türk ordusu 1925den 1938e kadar Doğu ve Güneydoğu Anadoluda on beşi aşkın silâhlı çatışmaya girişmiştir. 1980den sonra Kürtlerin siyasal eylemleri ve silâhlı çatışmaları artmıştır. Bu artışın iç boyutu kadar dış boyutu da vardır. Türk ordusu, Kürt milliyetçi ve silâhlı gerilla gruplarını bastırmak ve ortadan kaldırmak için yoğun askerî hareketlere girişmiştir. Bu yolda 30 binden çok şehit verilmiştir. Kürtlere karşı ilk olarak 1925 yılında belli siyaset şekillerinin uygulandığı ve milliyetçi, ideolojik düşüncelerin ve tutumların, Şeyh Sait İsyanından seksen yıldan fazla bir zaman sonra bile, Türkiyenin siyasal kararlarında önemli bir rol oynamakta devam ettiği söylenebilir. Bu durum, XXI. yüzyılda da Türk siyasal yaşamını etkilemeyi sürdürecektir. Özellikle Avrupa Birliği ve Türkiye ilişkilerinde bu olgu açıkça görülebilecektir.

Onun için bugün PKKnin köklerini Şeyh Sait İsyanında aramak yanlış bir tarihsel değerlendirme olmamalıdır. Dün Şeyh Saitte odaklanan Kürt milliyetçiliği bugün Abdullah Öcalan ve arkadaşları tarafından silâhlı gerilla hareketi olarak sürdürülmektedir. Türkiyenin siyasal ve toplumsal gelişiminde Kürt milliyetçiliğini gözden uzak tutmak, çok yanlış bir değerlendirme olur.