"Var olabilme" kaygılarımdan oluşan "yanlış inançlarım" gelecekte "hiç olmasını istemediğim olayların" karşıma çıkmasında temel kaynak oluşturmuştu. "Tükendiğimi" zannettiğim bir günde, "Problemlerin dostundur senin, onları sevgiyle kucakla!" diyen Manuela'nın bana sihirli bir değnekle dokunmasıyla içimdeki kahramanım Tatlı Cadı'yı da aktive ederek, hayatımı istediğim gibi sil baştan revize edebildim. Endişelerim seneler öncesinde kaldı, artık hayatı ve yaşamıma ait olan her şeyi gerçek anlamda seviyorum, seneler önce gerçeklerle yüzleşmemek için sabahları uyanmak istemeyen ben, şimdi her sabah yeni bir günün getirdiği güzellikleri erken saatlerde karşılıyor, dünyayı coşku ve neşe ile selamlıyorum, kendi fendimle yendiğim kaderime yumuşak bir dille kafa tutuyorum: "Senden korkmuyorum!"