Asr-ı Saâdet döneminin kurucu unsuru olan sahabelerin önde gelen isimlerinden Hz. Ömer (ra), İslâm öncesi hayatıyla Mekke gençlerinin önde gelenlerinden ve İslâm’la müşerref olduktan sonra da her haliyle örneklik oluşturan bir sahabedir. Hz. Peygamber (sas)’in tedrisatında yetişmiş, onun vefatı sonrasında İslâm toplumunun ve devlet sisteminin şekillenmesinde önemli ve kurucu hizmetler yapmıştır. Hz. Ömer (ra), Hz. Peygamber (sas)’den sonra kendisiyle ilgili en çok eser telif edilen isimlerdendir ve yönetim becerileriyle ismi anılsa da onun dini konulardaki görüşleri “Muvafakât-ı Ömer” başlığı altında literatüre girmiştir. Diğer taraftan onun çabalarıyla İslâm devleti bir kabile yapılanmasından kurumsal bir devlet mekanizmasına dönüşmüş ve İslâm devletinin sınırları onun döneminde olağanüstü bir şekilde genişleyerek, İran/Fars bölgesi, Suriye, Kudüs, Mısır, Kafkaslar, Azerbeycan ve Anadolu’nun bazı şehirlerini kapsayacak bir genişliğe ulaşmıştır. Hz. Ömer (ra), hem kişiliği, hem ilkeli yöneticiliğiyle adalet, istişare, dürüstlük, cesaret ve feraset sembolü olarak örnek alınmalı ve tüm kuşaklara hayatı ve örnek uygulamaları aktarılmalıdır. “Ömer anılınca adalet anılmış olur, adalet anılınca Allah anılmış olur, Allah anılınca da rahmet iner” (Hz. Âişe)