Hadislere karşı mesafeli duran ve daha çok
mesâil, şurût, re’y veya mezhep fıkhı olarak
adlandırılan Endülüs Mâlikîliğini yeniden
Muvatta’da görülen hadis-fıkıh dengesine
oturtmak isteyen Endülüslü hadisçilerin
başında şüphesiz İbn Abdilber gelmektedir.
Nitekim İbn Habîb ile başlayan bu anlayışın,
Baki ve İbn Vaddâh kuşağı sayesinde
geliştiği, İbn Abdilber ve Ebü’l-Velîd el-Bâcî
ile de olgunluğa ulaştığı kabul edilmektedir.
İbn Hazm, Bâcî ve Kâdı Iyâd gibi
hemşehrileri tarafından “Endülüs’ün gelmiş
geçmiş en büyük hadisçisi” olarak kabul
edilen ve Zehebî tarafından da Hatîbü’lBağdâdî’ye denk tutulan İbn Abdilber,
müsnid ve münekkid vasfıyla, hadis ilimleri
alanında ortaya koyduğu te’lîfât bakımından
da Endülüs’ün en birikimli hadisçisidir