Tanzimat´ın üzerinden yaklaşık yüzelli yıl geçtiği halde, ortaya koyduğu düzenlemeler ve getirdiği fikirler hala konuşulmaktadır. Herkes bu dönemden kendine göre bir pay çıkarmaya çalışmaktadır. Tanzimat´la ilgili görüş ve değerlendirmeler, genelde üç grupta toplanmaktadır. Bazı yazarlar bu dönemi idari, siyasi ve hukuki alanda modernleşmenin, anayasal rejim ve laikleşme akımlarının kaynağı olarak görürlerken; bazıları da, ülkeyi sömürge ve yarısömürge haline getiren bir Batılılaşma olarak kabul ederler. An

x

Babam, Ord. Prof. Dr. A. Süheyl Ünver´in neşriyatına dair muhtelif zamanlarda yapılmış birkaç bibliyografik çalışma bulunmaktadır. İlk olarak 1941 ve 1952´de neşredilmiş olan Osman Ergin´in Süheyl Ünver Bibliyografyaları´nın dışında 1970, 1972 ve 1981 yıllarında aynı konuda yapılmış diğer yayınlar vardır. Ancak, mevcut bütün bu neşriyat dikkatli bir şekilde taranacak olursa, hemen hepsinin muhteviyat bakımından eksik olduğu görülecektir. Zira, A. Süheyl Ünver´in yıllar içinde çok çeşitli yerlerde ve dillerd

Ebû Hanife'nin çağdaşı olan ve Kur'an-ı Kerim'i baştan sona ilk tefsir eden Mukâtil, Arab dili, bu dilin kelimeleri, kelimelerin terkibleri, kelime ve terkiblerin delâletleri, bunun evrimi, müşte­rek ve müteradif lafızlar, meânî, beyan ve bedîi konusun­da geniş bir bilgiye sahiptir. Aynı şekilde o, icmal-tebyîn, umum-husus, mutlak-mukayyed, emrin-nehyin delâleti gibi hususları bil­mesinin yanı sıra, akaid, ilahiyat, nübüvvât [nübüvvetle ilgili meseleler] ve hükümleri, çeşitli kıraatler, tecvid, nahv ve eski

İslâm dini -Kur'ân'ın delâletiyle- Yüce Allah'ın kullarını hakka ulaştırmak üzere peygamberleri aracılığı ile akıl sahibi insanlara tebliğ ettiği, onları dünya ve âhiret mutluluğuna kavuşturan sistem, Allah'ın koyduğu hükümler şeklinde tanımlanmıştır. Rabbimiz insanlığı zulüm ve kargaşa bataklığından kurtarıp adaleti, dengeyi, günveliği ve mutluluğu sağlamak için kitap indirmiş ve elçi göndermiştir. Gönderilen kitabın içinde yer alan ilke ve anayasalara -Rabbimizin ifadesiyle- hikmet denilmektedir. Biz, bu

Şuûbiyye, Islâmî fetihlerin akabinde Arapların hâkimiyetine giren bölgelerdeki Fars, Türk, Rum, Kıpti, Süryâni v.s. asıllı tebaaya bilhassa Emevîler devrinde uygulanan baskı siyâsetine tepki olarak ortaya çıkan ve siyâsî, edebî, yönleri bulunan karşı bir hareketin mensuplarına verilen isimdir.İslâmiyet'in, Arap yarımadasında siyasî bir güç olarak ortaya çıkışla birlikte Araplar fethettikleri topraklarda yeni dinleri İslâm'ı, dilleri Arapça'yı ve kültürel değerlerini gayet seri bir şekilde yaymaya başlamışla