İrmaklar taşınca Sağalır mı yaralar silinir mi yürekten izi Yatağından dalgalanır da yürek denizi İrmakİar taşınca Kollarım mı? Savurup göğe açılan şu kürekler. Binbir hû ile almış da yükünü Şükür ekler, Günü. Rîhu reyhân! Ân armağan ol san/dal'a bir Çiçeklerim göğ(e)ersinler Göğercinler, Saldığım suna'lar döndü içime Mânâ'sı aşk olan Manas'ı Pağan papağân okur Açıklar Şehirler ölür dirilir şehirler! Anladım ki bırakıp ta gidermiş kendini âşıklar

Yaşamımın içinden pek çok hikâye geçmişti. Hepsinin de tek kahramanı bendim. Aslında kendilerine yazılmış gibi görünen kişilerin bu kutsiyetten hiç haberleri olmamıştı. Evet, biraz ucundan kıyısından onların kalbine dokunan tarafları da olmuş olabilirdi. Ancak bu dokunuşun benim yazılarımın yanındaki kıymeti, Roma'nın yanışını duyan Venediklilerdeki sigara dumanının kıymeti kadardı. Giden su bendim, seyreden de. Köprü benim hayatımdı, küpeşteleri okşayan el de. Yerin derinlerine giden toprak da bendim, çiçe

eylüldür, dökülür saçları dünyanın toprağa karışır ne varsa yaşamın kıyısında heves ve gülüşten öte bir hazla ölüm, bir müjde gibi tepinir durur kapımda eşiğini yoklar da durur ne kadar yalnız varsa ve kalabalıksa gidenleri biten bir yaz kadar yalnızdır aşkın kıyısında sahiller ve boşalan yazlıklar kullanılmış biletler kampanya çekilişleri dökülür perdesi her eylül dünyamızın her akşamüstü biraz daha erken solan gökyüzü ve erken uçan kuşlar yuvalarına

"Bana Müslümanların ilki olmam emredildi." (Zümer, 39/12) Kur'an büyük düşünmeyi öğütler ve öğretir insana. Sığ sularda bocalamak yerine, ummanların sonuna dikerek gözünü, dalmalıdır insan. Kendine Kur'an'ı kılavuz seçen, evet, büyük düşünmeli. Hem değil mi ki Yaradan ödüllerin en büyüğü olan rızayı ve cenneti hayallerin çok üstünde var etmiştir. O hâlde söyler misin sıradanlığın pençesinde ezilmiş bir yaşamla nasıl ulaşılır o zirveler zirvesine? Bu sebeple, bu ayet sana, bana, bize emredildi inan buna!

bir annenin göğsünde bir mevsim daha yaşayacaktık cennet kokusundan süzülüp gerdanından akacaktık küçük pabuçlarından öpüp büyük adımlar atacak belki bir tutam insan yaratacaktık dalgaların göğsünde üşüyor şimdi öpülesi elleri annesinin uzağına akmış kundak tutan soğuk bedeni bir el kadar kırmızı kefen teneşirde kum ve sübyan bir ölüm şimdi hangi ideoloji tarif eder ırkın rengini hangi anne, nasıl tarif eder suriyeli küçük aylan'ın sahile vuran küçük bedenini -edemez