Edebiyata gönül vermiş yüreği güzel insanlarla birlikte, Edebiyat Parkı'nda buluşup fidanlarımız olan yazdıklarımızı yarınlara emanet etmek için bugünümüzde sayfalara dikeceğiz.

Gitme işte, seninle hayaller kurup uzun bir yolculuğa çıkalım. Celladı olalım kirli düşüncelerin. Gözleri işkal altında olan çocukların yüreğine cumhuriyetin temellerini atalım. Susayalım, aşka, mııtluluğa, adalete ve barışa ama susmayalıııı. ezilmeye, zulme ve savaşa. Bir annenin ölmüş evladı, bir çocuğun depremde yitirmiş olduğu ailesi olalım. Cenneti kazanmak için değil, bugünü cennet yapmak için yaşayalım.Gitme. aşka yardım ve yataklıktan birbirinıizin gözlerine hapsetsinler bizi. Gitme işte! Gitme kal

Dünyadakiler uzaydakileri, uzaydakiler ise her riski göze almış, oraya gidişlerinin tersi bir işlemle geri dönme ihtimalini kaçırmamak için tüm hazırlıkları bitirmiş, son hamlenin yapılmasını beklemektedirler.

Güzel günler göreceğiz! Kırık Kalem yola çıkmış deriz. Çıkar kayda değer sevgileri. Güneşe, devri daim yürekleri.

Ben Zümrüd-ü Anka! Yüreğime düşürülen ateş yakmaya çalışsa bile bedenimi yanmayacağım! Zira ben ateşin taaa kendisiyim...

Dağıldım biraz, toparlanmam şart değil İstersem toparlanırım Ama Şart değil, keyif meselesi Düştüğüm de oldu Önemli olan alçalmamak deyip kalktım Dünyaya bağımlı olmayı bırakın Yakarlar canınızı Bir tebessümlü kırgınlık

Yağmurun sesinde huzur buluyor insan, en güzel senfonilerin tısını duyuyor. Düşünüyorum da bir zamanlar Hayyam'da, Mevlana'da, Chopin ve Aşık Veysel de aynı mutluluğun anlarındaki tadını çıkarmışlar belki de... O zaman iliklerine kadar çekmelisin, hissetmelisin toprak kokusunu... Hayat, yağmurun altında sakin bir halde dolaşmanın verdiği paha biçilmez keyiftedir. Tadını çıkarmalı insan. Çok yapraklı bir kitabın özeti kadar kısadır belki de hayat. Belki de sadece yürektedir evrende var olan. Ve onun için, dü

Artık felsefemde acıma olmayacaktı. Çünkü intikamla acıma duygusu birbirine zıt şeylerdi ve kesinlikle vazgeçmeyecektim. Sedye geldi ve kızımı sedyeye koydular. Morga götüreceklerdi. Bende onlarla birlikte, sedyenin arkasında ve elim cebimde yere bakarak, yürüyordum. Ne yapacağımı düşünüyordum. Onsuz ne yapacağımı... Eşimi kızımın doğumunda kaybetmiştim ve kızım bana eşimden kalan tek mirastı. Şimdi o mirası da kaybetmiştim. Tek başıma kala kalmıştım. Benim intikam serüvenimde herkes, ölmeye ya da hayatının

Kalbimin sesini dinledim Aldım kalemi elime Benden selam olsun Tüm dünyaya, tüm okuyucularıma.

Yaşadığımız hayatın bazı gerçekleri vardı. Bu gerçeklerden biri ise ölümdü. Metin, annesini ve babasını kaybettikten sonra ölümün ne demek olduğunu anlamıştı. Sevdiği iki insanı artık karşısında görememek onu fazlasıyla üzmüştü. Ailesinden geriye ablası ve kardeşi kalmıştı. Onlarla birlikte bu hayat mücadelesine devam edecekti. Bu mücadelede yanında olan bir kişi daha vardı. O kişi ise amcasıydı. Amcası onlara tutunacak dal olacaktı. Onları bir başına bırakmayacaktı. İlk olarak yaşadığı şehre götürecekti. K

Otizmli çocuğa sahip bir annenin yaşam mücadelesini bütün gerçekçiliğiyle ortaya koyan bu kitabı okurken elimden bırakmadım. Etkin eğitimle çok daha iyi bir düzeye gelebilmek olan Deniz'in , bu eğitimi bulamadığı için her geçen gün toplumdan uzaklaşması yüreğimi sızlattı... Prof. Dr. Binyamib Birkan "Bu kitabın tüm anne adayları ve otizm konusunda kaynak arayışı içinde kişilere kılavuzluk yapacağına inanıyorum. Başlayıp elinizden bırakmayacağınız bu hikayenin başka anneler için gerçek olmamasını tüm kalbiml

Ne acı ama her zerrenin bende parmak izleri varken. Her zerremin sende çizgisi dahi olmaması. Geçtiğin sokakların sızısı var içimde. İç kırıklıklarım var benim hepsi git gide keskinleşiyor. Acısı var seni bir döngü gibi etrafımda çeviren rüzgarın. Saç tellerinin kırıklıkları düşüyor iç yanıma. Hüznüm gecenin bağrına bağdaş kuruyor sürekli karanlığın kuytusunda. Gecenin gözüne bir matem sen kaçıyorsun her an. Dilime dolanmış şarkıların içerisin de boğuluyorum ansızın. An sızın, bir sivri ok gibi delip geçiyo

Yine zulasında sevgiyi barındıran bir yolculuğun eşiğindeyiz. Ne fazlası var devrik cümlelerin ne de aşktan yana eksiği. Her yaraya merhem olan şiirleri Nazım'la beraber mezara gömdüğümüzden beri, biraz daha hırpalanıyor yüreğimiz ve biraz daha memleket kokusuna Hasret kalıyor sesimiz. Oysa kalemsiz kalmak, savaş ortasında teçhizatsız askerle eş değerdir bizim için. İlerde, azıcık ilerde bir ordu okuyucu bizi beklemekte. Yetişmek zorundayız, yetiştirmek zorundayız kalemimizin menzilline giren herkesi. Edebi

Ve bir zahmet zuhur eder gök gürler ardından tüm şefkatiyle yağmur bütün rahmetiyle yağar ve toprağa düşüp hayat verir, topraktaki tohumlar zahmetle çatlar filizlenir ve ardından büyür dallanır budaklanır görevini tamam eder. Her şeyin bir bedeli mutlaka oluyor hayatımızda. Doğum sancısız olsaydı doğan o kadar kıymetli olur muydu? Alın teri emek zahmetli olmasaydı kazanmanın kıymeti olur muydu? Hayatında bedeli vardı, ve o bedelin içinde nice bedeller vardı imtihanlarla süslü. Sefa'da artık yaptıklarının be

Sultan Alparslan döneminde, Selçuklu'larda gizli bir teşkilattı. Bu gizli teşkilatta kişiler yerleşik düzende yaşamalarına rağmen halkın arasında fark edilmemek için göçebe kılığında dolaşıyorlardı.

Sizde yoksa hayatı tersinden okuyanlardan mısınız? Şu boş dünyadan kurtulup âlemlere dalmak isteyenlerden mi? İşin özünü, sözün kısasını, insanın gerçek değerini, maddenin de ötesini görmek isteyenlerden mi? Elinizdeki ilk kitabım; Zıpzıp balığından, gönüllerdeki bina şekillerine, deniz kumunun büyüklüğünden, hiçlikte gezen dervişin serüvenine, yedi cenazeden alınacak dersten, pislik dediğimiz şeyin sitemine kadar değişik hâlleri işler. Toplumsak sorunumuzu Sekoya ağacı ile dile getirir, kanser dantel adlı

Gitmez, dediklerimiz gitti. Bizden gitmeyen umudumuzdu. Kurduğumuz hayalimizdi, kimseyi içine almadığımız "mavi çölümüzde" sadece ikimizin olduğu hayalimizdi. Vazgeçmedik hayallerimizden, biz hep aynı gökyüzünün altında aynı hayali yaşatıyorduk ama birbirimizden habersiz." "Hayallerimize ulaşana dek başkalarının hayallerindeyiz."

Son Bir kez daha dünyaya gelecek olsam, tekrar prematüre olarak doğmayı kabul eder miydim, tartışılır doğrusu... " Bir fırça yüzünü değiştirebilir, peki ya kaderini?

Annesi ile birlikte Çeşme'de yaşamakta olan İnci, vefat etmiş arkeolog dedesinin çalışma odasına girip beşinci yaş gününde çekildikleri fotoğrafın arkasına iliştirilmiş notu keşfettiğinde; kendisini, gerçekleştirdiği taktirde dedesini arafından kurtaracak bir vasiyetin içinde bulur. Bir zamanlar dedesinin en yakın arkadaşı olan adamın torunu ile tanışıp, adı Demir olan bu gence sırrını verdiğinde, düşündüklerinden daha fazla ortak noktaları olduğunu fark ederler. Bir ören yerinde buldukları iskeletin parmağ

Kalbin savaş alanı mevzileri birer mezarlık olmuş harpten yaralı kurtulanların. Sıhhiyeydim dolanıyordum kalbindeki harpte. Bir elimde sedye diğerinde beyaz bayrak bağlanmış çubuk. Düşmanın yerine bana sıktın elimde ki beyaz bayraklı çubuğa karşı. O zaman anladım senin papatyalara aşık olduğunu ve lalelerin kırmızılığına olan hayranlığını. Papatya kadar beyaz olmak istedim sana. Bence oldum da tükendim yaprakları kadarıyla senin akan gözyaşlarınla. Lale oldum belki de en çok sana. Kanlarını bana akıtmanı is