Weber metodolojisinin önemli bir yönü toplum içinde grupların belirleyici rolü ile ilgili fikirleridir. Marks için "sınıf", toplum analizinin esas miyarıdır. "Sınıf" topluluğun "şekli"ni verir. Weber'de ise "sınıf" topluluk içinde belirebilecek birkaç grup tipinin yalnız biridir. Weber'e göre sınıf "pazar şansları"na göre kümeleşen bir gruptur. Fakat bunun yanında siyasî güce sahip olmanın kümeleştirdiği gruplar vardır. Bunların küme esası "statü"dür. Osmanlı topluluğu için "statü" çok önemli bir rol oynar.

Toplumlar ilerler de, geriler de. 12 Eylüldeki askerî darbe ve sivil baş eğişten sonraki 1980ler Türkiyesi birçok bakımdan gerilemiş bir toplumdur. Demokratik siyasetin kalmaması, hukuk devletinin sönmesi, insan haklarına saygısızlık, kültürün yoksullaşması, eğitimin tek tipleştirilmesi, değer yargılarının ve ahlakın yozlaşması, yaşamın her alanında kural tanımazlık ve anomi, laikliğin terk edilmesi, vb, vb. O günden bu yana Türkiye demokrasi, hukuk devleti, insan hakları, gerçek laiklik, sosyal adalet konu

Egemen Türk siyasal düşüncesi, hatta daha yüksek bir soyutlama düzeyinde Türk kamu felsefesi korporatisttir. Korporatizm, solidarist alt-türüyle de, faşist alt-türüyle de, anti-Marksist ve anti-sosyalist olan ve kapitalizme anti-liberal bir teorik-moral rasyonel sağlamaya çalışan, tanımı gereği sağ bir ideoloji ve dünya görüşüdür. Korporatizm, toplumu, Atatürk'ün deyişiyle birbirlerinin "lazımı ve melzumu" olan, birbirlerini uyum içinde tamamlayan organlardan (meslek zümrelerinden) oluşan bir organizma ola

Yazarlar: Paul Rabinow / William Sullivan / Albert O. Hirschman / Paul Ricoeur / Clifford Geertz / Thomas S. Kuhn / Hans-Georg Gadamer Elinizdeki kitabın yazarları toplum bilimlerinde ya da kimilerinin yeğlediği deyişle insan bilimlerinde yorum yönteminin açıklayıcı gücünü ortaya koymaya çalışmaktadırlar. Burada yöntemden anlaşılması gereken, dar anlamda bir açıklama ve araştırma tekniği değil, daha geniş anlamda bir metodolojik yaklaşımdır. Yazarlar yorumcu yaklaşımı siyasal iktisat, antropoloji, bilim tar

"Atatürk geçici değil, kalıcı bir tek-parti ideolojisine/teorisine varıyor - bunun sosyolojik gerekçelerini de imal ederek: Başka ülkelerde çeşitli sınıflar ve bunların çıkarlarını koruyan partiler vardır. Bizde ise sınıflar yoktur ki partiler olsun! Halk Partisi´ne milletin bir bölümü değil, bütün millet dahildir, diyen Atatürk, sözde sınıfsız, korporatist bir toplum modeli ve siyasî temsil modeli çiziyor; ancak ´halkımızı gözden geçirelim´ diyerek giriştiği sosyal yapı çözümlemesinden çıkan o ki, olmadığı

"Kemalizm-Atatürkçülük-C.H.P.´nin Altı Ok´u bir ideolojik bütündür. Tarihsel olarak da, mantıksal ve semantik olarak da birbirinden ayrıştırılamaz. Tek doğru olmak, yalnız kendine benzemek, başkasını adi ve zararlı bulmak, ebediyen geçerli olmak vb. iddiasındadır. "Bu katı siyasal ideoloji, şefçi, paternalist, elitist ve vesayetçidir. Çoğulcu, hoşgörülü, uzlaşmacı değildir; tek-particidir, muhalefete izin vermez; özde çok-partililiğe karşıdır. Siyasal tartışmaya ve katılıma açık değildir. Otoriter, yer yer

"Bir tarihsel kişiyi ve kadroyu, toplumsal ve siyasal koşulları içinde anlamak, olumlu yanlarıyla eksik ve tartışmalı yanlarını ayrıştırarak her birinin hakkını vermek başka bir şeydir; bir tarih döneminin kişilerini, ideoloji ve rejimini bütünüyle idealize ederek fetişleştirmek ve yeni kuşaklara hikâyenin tamamını anlatmamak başka şeydir. Hele bir ´kişi kültü´ne yaslanmak, onu dokunulmazlaştırmak ve hele hele tek ve tekçi bir siyasal ideolojinin sınıfsal işlevselliği yüzünden ülkede demokratik hukuk devlet