Rebecca Solnit, bilip bilmeden her şeyi açıklayarak kendini ispatlamak derdindeki adamları; kadınların nasıl susturulduğunu ve hayatın her alanında maruz kaldıkları şiddeti anlatıyor. Ancak kitabın Türkçe baskısı için yazdığı önsözden de anlaşılacağı gibi kötümser değil, aksine özgürleşebileceği başka bir dünya hayali için herkesi mücadeleye, dayanışmaya çağırıyor. Adamların dünyasında var olmaya çalışan kadınlara umut verirken gerçek kadın hikayelerinin yanı sıra Virginia Wolf'un metinlerinden, Pandora mit

Yolunu değiştirmek, sınırların dışına çıkmak, eve farklı yollardan dönmek, kısacası kaybolmak keşfetme imkanı sunar. Rebecca Solnit edebiyatta, sinemada, haritalarda, doğada, renklerde, resimde, fotoğrafta, şarkılarda, yollarda ve hatıralarında dolanıyor. Kişisel tarihini büyü hikayelerle ilişkilendirirken ailesinin göçmen coğrafyasında kayboluyor; kaplumbağalarla, vaşaklarla, yılanlarla göz göze geliyor; papazlarla, punkçılarla karşılaşıyor; dağlarla, çöllerle yüzleşiyor, Hitchcock'un Vertigo filminden, Ke

Ters Adam her şeye "ters" bakan öfkeli bir adamın ve "başka türlü bir dünya"ya ulaşmak için mevcut dünyaya karşı giriştiği saldırının hikâyesini sunuyor. Varoluşçu bir sorgulamayla radikal bir siyasi eleştiriyi bir araya getiren, yaklaşık otuz yıl önce yayımlanıp ?kaybolan" bu sert romanın günümüzün sahih okurlarına anlatacak çok şeyi var. Bu romanı mühim kılan şey her şeyden önce bir "öfke" metni olması. Yaşadığı dünyaya öfkeyle bakan ve şeylerin temelini sarsmaya çalışan aksi bir anti-kahraman kötülüğü s

Rossini'ye en büyük bestecinin kim olduğunu sormuşlar, o da "Beethoven" diye yanıtlamış. "Peki Mozart?" denince Rossini, serinkanlı bir şekilde cevabı yapıştırmış: "Mozart en büyük besteci değil, tek besteci." Aynısı Joan Copjec için de söylenmeli: Amerikalı Lacancıların "en büyüğü" değil, çok daha radikal anlamda Amerikalı tek Lacancı o. Bu yeni kitabı herhangi bir ölçüte göre "büyük" değil, "büyüklük" ölçütlerini yeniden tanımlıyor. Kitapta Lacancı psikalaniz ve feminizm her iki alanı da yeniden yapılandı

Geleceğin işaretlerini ve izlerini geçmişteki müzik, sinema ve sanat üzerinden okuyabilen bir otoriteden bahsedeceksek, o otorite Türkiye'de Halil Turhanlı'dan başkası değil. Müzik ve Muhalefet kitabından beri yine aynı kalibrede, aynı yorulmazlık, yılmazlık içinde, bu sefer sinema ve sanatla bir iletişim zinciri oluşturuyor, "dışarıda kalanlar" için, her türlü eşitsizliğe karşı olanlar için. Halkalarını Pasolini'nin, Shirley Clarke, Chris Marker ve Derek Jarman'ın Christian Boltanski ve Sadakichi Hartmann'

"Samatya, denizi ile bağlantısını kesen sahil yoluna, bostanlarına saldıran beton yapılara, adını unutturma çabalarına, gidip de dönmeyenlerine rağmen zamana elinden geldiğince direndi, direniyor. Meydanıyla, tarihi eserleriyle ve hiç büyümeden yaşlanan insanlarıyla? "Yarışçılarıyla"? Onlar bir ara nasılsa, 24. No'lu Ganyan Bayii'nden başlarını uzatıp dışarıya baktıklarında, hayatın sonbaharının geldiğine şaşar kalırlardı. Kış, çoğunu zamanın içinden çekip aldı. Hattat Osman ağabey, manav Recep, Zeynel, Dok

Zizek'e göre Hitchcock'ta eşsiz bir boyut vardır ve bu boyutu belirleyen şeyin de Lacancı sinthomlar olduğunu iddia eder. "Bu sinthomlar Hitchcock'un filmlerinin sinematik dokusunun kendine özgü tadını, tözsel yoğunluğunu sağlar: Onlar olmaksızın, cansız biçimsel bir anlatıya sahip olurduk." İşte bu sebepten Hitchcock filmleri bir şekilde arzuladığımız nesneler olurlar. Bu sinthomların yanı sıra Zizek Hitchcock'un eserlerinin Lacan'ın bakış kuramını kusursuzca aktardığını ileri sürer. Zizek'e göre bakışın b

Armağanlar farklı yollardan, farklı kılıklarda gelebilir. Amerikalı yazar Rebecca Solnit, bir yaz günü, üç kasa dolusu kayısıyla kalakalıyor. Alzheimer hastası annesinin artık yaşamadığı evinin bahçesindeki ağacın son hasadı bu kayısılar. Bir armağan, bir miras, bir hafıza belki de. Bu mirası ve hafızayı muhafaza etmenin yollarını okuruyla birlikte arıyor Solnit. Çıktığı bu yolda da pek çok durak var. Hastalıklar, ölümler, doğumlar; en önemlisi de masallar ve edebiyat. Frankenstein'ın yaratıcısı Mary Shelle

"Yatak odasında, ondan uyuması beklenirken, o pencere camlarını inceliyor. İki çizginin nasıl haç şeklinde kesiştiğine bakarken erkekler ve kadınlar geliyor aklına: Dikey çizgi erkek, yatay çizgi kadın. Birleştikleri yer ise bir giz. (Kız aşk hakkında hiçbir şey bilmiyor.) " "Bunları sana aldım - kendi harçlığımla," diyor kız gururla. Şaşkınlığını gizlemeye çalışan adam, bir şeftali alıp ısırıyor. Kıza da bir şeftali veriyor ve yavaş ve sessizce, onları konuşmak zorunda olmaktan kurtaracak bir şey bulmaktan

"17.12.1932, cumartesi, gece yarısından on dakika önce, Viyana'da doğdum. İlkokul ve lise Viyana'da. Yedi yaşında keman çalmaya zorlandım. Herkes gibi şiir yazıyorum. Trakl'ı çok seviyorum. Resim yapıyorum. Gerçeküstücülük beni çok fazla etkiliyor. Şiir yazmaya devam ediyorum, deneysel filmlerde oynuyorum, arkadaşlarımla edebiyat kabaresi kuruyoruz, kendimiz yazıp kendimiz oynuyoruz, geziyorum, evleniyorum." 1954-1960 arası ilgi çeken Viyana Grubu'na (Wiener Gruppe) dahil Avusturyalı şair ve yazar Konrad Ba

"İşten çıkan adam eve dönerken yolda bir dilim Polonya ekmeği almış olan bir başka adama rastlar. Bununla ilgili bütün anlatacaklarım bu kadar." "Ne gözleri ne de kulakları olan kızıl saçlı bir adam vardı. Ne de hiç saçı olduğundan ona kuramsal olarak kızıl saçlı adam deniyordu. Konuşamıyordu, ağzı yoktu çünkü. Burnu da yoktu. Kolları ya da bacakları bile yoktu. Midesi yoktu, sırtı yoktu, omurgası yoktu, iç organları falan da yoktu. Hiçbir şeyi yoktu! Bu yüzden kimin hakkında konuştuğumuzu bile bilmiyoruz.

Kafka gibi kudretli, Flaubert gibi incelikli, Proust gibi çağ-açan Davis'in hikâyeleri zengin bir aklın şölenidir. --- Ali Smith, The Guardian Lydia Davisin hikâyeleri tek bir kitabın sınırlarını aşıp bir kütüphaneye dönüşüyor... Bu tek kitaplık kütüphaneye yazarın çeşit çeşit armağanları için gelirsen kal orada, çünkü hikâyeler yaratıcı bir okuma davetini sürekli yeniliyorlar. --- Helen Oyeyemi, The Guardian Bir cümle cümleden daha fazla bir şey olabilir mi? Hayat kendi kendini nasıl ortaya koyar?

İngilizcede (ve Fransızcada) aşkı tarif ederken "düşmek" fiilini kullanırız: to fall in love (aşka düşmek). Alain Badiou bu konuda kaleme aldığı o harika Aşka Övgü kitabında, "aşka düşmek" ile ilgili çöpçatanlık ajansları ve uzmanlar aracılığıyla "uygun bir partner bulma arayışı"nı karşı karşıya koyar: Böyle bir arayışta, düşüş olarak yerleşik olarak hayatımı rayından çıkaran ve yeni bir özne olarak yeniden doğmama vesile olan çılgın bir olay olarak aşkın kendisi bütbütün kaybolur. Lubitsch'in Ninotchka'sı

2002 yılında eleştirmenler ve yönetmenler arasında yapılan Sight and Sound anketinin sonuçlarının gösterdiği gibi yozlaşma eksantrikleri saymazsak eninde sonunda iki temel sinemasever grubuyla karşı karşıyayız: Yurttaş Kanenin şimdiye kadar yapılmış en iyi film olduğunu düşünenler; ve bu sıfatı hak eden filmin Yükseklik Korkusu olduğunu düşünenler. Bu satırların yazarı da, Potemkin Zırhlısı ve Yurttaş Kane çağlarının ardından, yeni on yılların Yükseklik Korkusu çağı olarak anılacağını, Yükseklik Korkusuna h

Siberâlem üzerinde kontrol kurmak için verilen bu mücadele ... Bugünün sınıf mücadelesinin kilit önem taşıyan bir veçhesidir; bu haliyle, sınıf mücadelesinin sıhhat ve afiyette olduğunu ispatlamaktadır. Başkan Obama sorumsuz bir şekilde siyasi hayata 'sınıf savaşı'nı getirmekle itham edildiğinde, Warren Buffett cevabı yapıştırıvermişti: 'Sınıf savaşı var, eyvallah, ama savaşı yapan taraf benim sınıfım, yani zengin sınıf ve biz kazanıyoruz.' Sınıf savaşı ABD'nin kamusal söyleminde bir nevi küfürdür ama bu b

Sanki Lynch bize şunu anlatmaya çalışıyor: işte yaşamınız sonuçta bu, onun üzerine sahte bir hale örten o fantazmatik ekranın içinden geçerseniz görürsünüz. Seçim kötüyle daha kötü arasındaki, toplumsal gerçekliğin steril iktidarsız kasvetiyle kişinin kendini yok eden şiddetin fantazmatik gerçeği arasındaki bir seçimdir.

Yazıldığından bu yana yaklaşık çeyrek yüzyıl geçmesine karşın, ünlü caz trompetçisi Miles Davisin otobiyografisi bugün de heyecanla okunuyor. St. Louisdeki çocukluk günleri, on yedi yaşında müzik tutkusunun peşinden New Yorka gidişi ve kendi sesini bulma çabaları. Siyah ve isyancı bir müzisyen olarak kendisi kalmaktaki ısrarı. Yeniliğe açık oluşu. Değişik müzisyenleri bir araya getirerek onları ateşlemekteki başarısı. Sonunda bir müzik efsanesi haline gelişi. Yıllarca birlikte çaldığı Bird, Dizzy, Monk, T

Artık her okul çocuğunun bile bildiği gibi Zizekin yeni bir kitabı özel bir sıra izlemeden, Hegel, Marx ve Kant tartışmalarını; birçok anekdot ve düşünceleri; Stephen King ve Patricia Highsmith gibi popüler yazarların yanı sıra Kafka üzerine notları; operaya göndermeleri (Wagner, Mozart); Marx Kardeşlerin şakalarını; cinsel ve müstehcen esprileri; Spinoza ve Kierkegaarddan Kripke ve Dennette kadar felsefe tarihine ilişkin düşünceleri; Hitchcock filmlerini, Hollywood analizlerini; güncel olayları; Lacancı do

Yayınevinin düzenlediği aynı adı taşıyan İsyan Zamanlarında Felsefe seminerine parallel olarak yayımlanan kitap Alberto Toscanonun Siyaset-öncesi Zamanlarda Siyaset ve Sürülmüş Marksizm: Alain Badiounun Dönüşü adlı metinlerinden oluşmakta. 2011in başından beri düyanın dört bir yanında sol düşünürler kapitalizmin kriziyle de örtüşen siyasi momente bir isim bulma çabası vermekteler. Antropolog Alain Bertho ve felsefeci Alain Badiou bu döneme isyanlar çağı ismini vermeyi öneriyorlar. Bu seminer, söz konusu i

Uydurma "anti-semitizm" suçlamalariyla muhalefet nasil susturulur? "Teröre karşı savaş"ın başlamasından bu yana Batının emperyal stratejileri için İsrail giderek daha önemli hale gelmiş ve bu stratejiler Filistinlilere karşı politikalarında olmadığı kadar agresifleşmiştir. Bu gelişmenin önemli ideolojik silahı protestoları ve muhalefeti susturmak için kullanılan iki yüzlü ve haksız "anti-Semitizm" suçlamaları olmuştur. Tarihsel nedenlerden dolayı, bu taktik en güçlü bir şekilde Fransa'da hayata geçiyor.