Di nav kesên ehîl de heqîqeteke bênîqaş e ku destpêka Edebîyata Kurdî, nexasim edebiyata kilasîk, serkanîya xwe ji ‘alim û şêx û meşayîxên Kurd werdigre. Edebîyata Kurdî bi saya keda melayên Kurd ji windabûnê xelas bûye. Melayên Kurd ji ber ku di medresê Kurdistanê de perwerde bûne bi giranî berhemên xwe bi herfên ‘Erebî nivîsîne. Lakîn piştî şoreşa li Tirkiyê di 24ê Çiriya Paşîna 1924ê miladî de ji teref damezrînerên Komara Cûmhûrîyetê ve înqilaba ḥerfan pêk hat. Di encama înqilaba ḥerfan de îmkana îstîfad

Ina xebata ma Duha ra heta Nasi tefsirê sureyanê kılman sera wa. Ina xebata ma vercu pêseroka Kelhaamed dı pê nameyêko mustear neşır biya. Qasê şeş serran her humar dı tefsirê yo sure vıraziyabi. Mı Homayi ra waştên ki wa ına xebata mı bıbo yo kıtab u ez neşır bıkeri. Ino rıd ra mı qerar da, ıni nuşteyi ardi tica u şeklê yo kıtab dı newe ra teshih kerdi. Musayiş u qalkerdış zıwanê dayıkê mı dı emeg u heqê dadiya mın a rehmeti Hafsa mı ser zaf esto. Ez ına xebata xu ruhê ay ri keno yo xelat. Xeta u qusuri ı

Behra gotinên pêşiyan ên bi zimanê Kurdî, di warê xwe de gelek dewlemend e. Gelek mijar û gotinan dihewîne. Me­riv dikare bêje ku li ser mijarekê belkî her herêmekê peyvek an çend peyv gotine. Evan gotin, çand û rewşa millet, bîr û baweriya millet nîşan didin. Ji aliyê edebiyatê ve cûreke devkî ye. Li ser jiyana mirovan, hal û tevgerên însanan, eqîbet û qezenca rewşan hatine gotin. Digel ku zimanê millet diparêze ji zayî û ziwanê, nesla nû digihîne li ser rêça pê­şiyan. Bi dem û dewranan re serpêhatî, tecru