Epistemik değer skalasının yerleşim düzenine göre dönemlerin epistemolojileri oluşmakta; hatta, 'bilim' ile neyin kastedildiği bile kişi, toplum ve tarihsel dönemlere göre değişebilmektedir. Pozitivist epistemolojinin en önemli özelliği; bilimsel tecrübeye belirleyici bir rol vermekle kalmayıp dinî tecrübeye karşı negatif bir tavır alması veya ona en asgari düzeyde bir varlık hakkı tanıması -ki o da çoğu kez 'işe yaramak' gibi pragmatik nedenlerden dolayı olmaktadır- ya da hiç tanımamasıdır. Doğal olarak, İ

Bugün Din Felsefesi gibi aslında oldukça verimli olabilecek ve öyle de olması beklenen bir ilmî-düşünsel disiplinin, büyük ölçüde Anglo-Amerikan eksenli analitik felsefe geleneği içerisine sıkışıp kalmış ve dolayısıyla önemli ölçüde üretkenliğini yitirerek tekdüze kuru bir entelektüel uğraş hâline gelmiş olduğuna şahit olmaktayız. Durum böyle olmasına rağmen, söz konusu disiplinle uğraşan çevrelerden ciddî bir özeleştiri yapmak ve din felsefesinin bu sıkışmışlığını giderip ufkunu açmak amaçlı çabalar yerine