Bugün Din Felsefesi gibi aslında oldukça verimli olabilecek ve
öyle de olması beklenen bir ilmî-düşünsel disiplinin, büyük
ölçüde Anglo-Amerikan eksenli analitik felsefe geleneği içerisine
sıkışıp kalmış ve dolayısıyla önemli ölçüde üretkenliğini
yitirerek tekdüze kuru bir entelektüel uğraş hâline gelmiş
olduğuna şahit olmaktayız. Durum böyle olmasına rağmen,
söz konusu disiplinle uğraşan çevrelerden ciddî bir özeleştiri
yapmak ve din felsefesinin bu sıkışmışlığını giderip ufkunu
açmak amaçlı çabalar yerine daha ziyade mevcut anlayışla
sınırlı çerçevedeki konular üzerine çalışmaların yapıldığını
görüyoruz.