hanbalık, altınorda, semerkand, kostantiniyye adımı kim koyacak yeryüzüne bilmiyorum sevgilim bana hun de, ateş ve şarap uzak asyalardan kalbime bir çiçek dik bir zambağın kokusunu koy kimliğime doğum yeri: zambağın kenarı ve süt tamtamlar çalınsın istiyorum son kez göç başlasın adımı bulmaya gidelim kentlerden geçelim, tüccarlar, yer bezleri, ipek elbiseler ormanlardan geçelim ruhlar sarmaşıklar çam ağaçları vadilerden su kıyılarından dağ başlarından çöllerden atlarımızın iskeletleri koştu

Yok öyle bir taş! Bunun için kazıyorum kendimi

ah gül koyarlar gecenin yarasına uzun paltolu yazılar ayaklanıyor içimde cinayettir gülün kırılışı bu sular ecel, bu sular kara, bu sular ziyan bahara sen külközün içinde kedi olduğunda ben çembere alınmış çocuk yüzüyüm şiirlerine saçlarında kanat arayan çağılda ey kahır, beni atlara sür sıyır ve götür lallarımı