Ebû Ca‘fer et-Tûsî'nin İmâmiyye Şîa'sında çok önemli bir yeri vardır. Zira o, tefsir, hadîs, fıkıh ve diğer alanlarda olmak üzere elli civarında eser telif etmiştir. Tefsir alanında telif ettiği et-Tibyân fî Tefsîri'l-Kur'an isimli hacimli eseri kendisinden sonra temel kaynak olarak kabul edilmiş ve bu özelliğini günümüzde de devam ettirmektedir. İmâmiyye Şîa'sı açısından önemli olan bu eser hakkında ülkemizde birkaç araştırma dışında herhangi bir çalışma yapılmamıştır. Bu sebeple adı geçen tefsir çalı

Kuran, İslam tarihi boyunca ictimaî, edebî, hukukî, felsefî, tasavvufî ve pozitif bilimler açısından değişik şekillerde yorumlanmıştır. Bu anlama ve yorumlama farklılıkları zengin bir tefsir literatürünün doğmasına neden olmuştur. Modern dönemlerde bu farklı yorumlama tarzlarından birisi de nassların metin-tarih ilişkisi düzleminde ele alınarak yorumlanması şeklinde olan tarihsel yorumdur veya tarihselci yöntemdir. Yazar bu kitabın Kur'ana "tarihselci yaklaşımı" tenkiidî bir metodla incelemektedir. Kuranı