Kuran, İslam tarihi boyunca ictimaî, edebî, hukukî, felsefî, tasavvufî ve pozitif bilimler açısından değişik şekillerde yorumlanmıştır. Bu anlama ve yorumlama farklılıkları zengin bir tefsir literatürünün doğmasına neden olmuştur.

Modern dönemlerde bu farklı yorumlama tarzlarından birisi de nassların metin-tarih ilişkisi düzleminde ele alınarak yorumlanması şeklinde olan tarihsel yorumdur veya tarihselci yöntemdir. Yazar bu kitabın Kur'ana "tarihselci yaklaşımı" tenkiidî bir metodla incelemektedir.

Kuranı anlama ve yorumlamaya çalışan bir insanın, zihnindeki Kuran tasavvuruyla yaptığı yorum arasında sıkı bir ilişki vardır. Kuran, Müslüman için hem bir bilgi kaynağı hem de inanca konu bir kitaptır. Bir metne iman etmek, o metinle inanan kişi arasında diğer metinler arasında olmayan türden bir ilişkinin var olduğu anlamına gelir. Müslüman için yaşamın realiteleri ne kadar önemli ise, imana konu olan kitap da o kadar ve hatta daha fazla önemlidir. Kuranı devre dışı bırakma anlamına gelebilecek ve izafî konuma indirgeme ihtimali doğabilecek hiçbir yorum ve yöntem sağlıklı değildir.

Yazar tefsir tarihi geleneği içinden konuya bakarak Kur'ana yaklaşım ve yorumlamaya ilişkin modern zamanlardaki bu tür sakıncalara dikkat çekmektedir.