Hoşlanıyordu tren yolu kenarlarında vakit geçirmekten. Ta eskilerden başlamıştı bu garip huyu. Hat boylarında yürüyor, gelip geçen trenleri merakla izliyordu. Yalnızdı daima. Demiryolu kenarına bir çocuk neden inerdi? Alt tarafı raylarda bozuk para ezdirmek için. Peki ya yirmi iki yaşına gelmiş kazık kadar bir adam? Ege rampalarında kürek kebabı, Konya Ovası'nda matara çayı... Ateşçi küreğine et yatırılır, ocağa salınır; üstüne de demir matarada demlenmiş çay... Güzel! Hep güzel değil ama her şey. Trenler e

1970li yılların sonuna doğruydu Henüz çocuktum ve bir Altay maçındaydım. Maç oynandı, bitti. Çıkış tüneline girerken kaleci Tanzer, sağ bek Kunta Sabahattin, sol bek Bilal, Erol Togay, Zagor Zafer, Nevruz, Taytay Mustafa, Cruyff Mithat, Miço Mustafa, Şeref, Büyük Mustafa ve diğerleri bir an benim olduğum tarafa baktılar. Bizi hep hatırla olur mu Orhan? Hayatının sonuna kadar sakın unutma, dediler. Statta kimse duymadı. Bir tek ben duydum. Hâlâ hatırlıyorum Altay, seyircisinin nispeten az olması ve sakinliği

Fatih Sultan Mehmed gemilerini Karadan yürüttü ya Deniz kaçkını bir ulusun Çocuklarıyız biz o gün bugün Toprakçıl bir çapadır Denizyollarının arması bile Ama dilimizde yine de en ürpertili kelime deniz CEMAL SÜREYA Üç tarafı denizlerle çevrili ülkemiz sözü, genellikle sıkıcı bir ders kitabı nakaratından ibaret kalıyor veya jeopolitik koz olarak anılıyor. Bereket versin, o üç denize -aslında bütün denizlere- tutkuyla bakanlar, o denizlerle kucaklaşan gemilere, vapurlara, teknelere vurgun olanlar da var! İske