Nemir bi jiyane re ketibu rike. Çawa bi hemu eş u kelemen xwe re ketibu rike, wisa ji bi raman u hewldane xwe re, bi jiyane re di nava rik u qereze de bu. Wi her digot; ez bi hizre xwe heme. U her ew peyva peşiya ya elmana bi kar diani. Ya digotin; hew masiye mirı bi ave re diherikin. Le mirov le dima ecebmayi ku çawa berxweder u asi bu. Bi vegera Elmanya re, ew ketibu nava rupele diroke. Roj bi roj dibu xwediye agahdari u ditinen nu. Ketibu nav diroka medeniyeta, ya ola, ya cotkari u ajalvaniye. Çawa mirow

Min di ber xwe de got; "Tu ki yi? Ya ji çi yi?" Wi got; "Ez miri me!" Gava wi wisa got dest bi ber min ve hatin xware, ne liv u ne ji deng ji min hat. Saweke wisa ez rapeçam, hindik mabu dile min raweste, dil u qalibe min sar bibe. Dev li min ziwa bubu. Dile min çarqolik ledixist. Ve yeke dida der ku em çiwas ji mirine u çanda mirine ditirsin. Ji bo keliyeke min bawer dikir ku ez ji miri me. Wi didit ku ez çiqas ditirsim u dilerizm, lewma ji got; "Kuro şerm e ji te re, min nizanibu te ew çend bitirsi. Ger m

Seve u Huso beyi ku bipeyvin, li nive çave hev dinerin u dile wan bi teneti, melui u bekesiya wan dişewiti. Seve ji Heso pirs kir: -Huso, ka ev çi hale me ye? Ma em li vi welati çi dikin? Ka em vegerin gunde xwe. Bila zike me birçi, le dile me geş be. Em herin nav miroven xwe! Em li vir bimirin kese terme me rake ji nin e Huso! Qene ewe me rakin, bişon u bingor bikin. Ka em vegerin nav xwedi u xwedana. Bihuşt ji welate me peştir li ve cihane nin e... - Te vegeri ku dere? - Gunde xwe... - Ma tu nizani gu