Nemir bi jiyane re ketibu rike. Çawa bi hemu eş u kelemen xwe re ketibu rike, wisa ji bi raman u hewldane xwe re, bi jiyane re di nava rik u qereze de bu. Wi her digot; ez bi hizre xwe heme. U her ew peyva peşiya ya elmana bi kar diani. Ya digotin; hew masiye mirı bi ave re diherikin. Le mirov le dima ecebmayi ku çawa berxweder u asi bu. Bi vegera Elmanya re, ew ketibu nava rupele diroke. Roj bi roj dibu xwediye agahdari u ditinen nu. Ketibu nav diroka medeniyeta, ya ola, ya cotkari u ajalvaniye. Çawa mirowan li navena du çema, ango li mezopotamya feri ajalvani u cotkari bune, feri afirandin u kedikirine bune. Li Şune bijukin, xwedi bikin u biparezin. Dostaniye mirov u se, çawa li van deveran peyda buye. Herweha di ezdatiye de hebuna Xwede ya di siruşte, jiyane u di qute jiyane de. Remzen weke heyv, roj, ster, ax, av, ba u agir. Heft roj, heft milyaket u heft xwedane di ole de heyi. Herweha sesed u şest u penc roj u çirayen di dergeha Laliş de. U reseni u xwezaperestiya wan. Rezgirtina wan ji hemu evd u zindiyan re, nişana aştiya bi siruşte re bu ji bo wi. Di demeke kurt de ji min behtır bubu xwediagahdari u penasiyen ezdiya. Li mala wi dimene Tawis ye rengin u ye Lalişe piroz u Baba Çawiş hebun. U di pirtukxana wi de heri zede pirtuke li ser ezdiya rez kiribun. Tevli ku bi ole u hebuna Xwede ne bawer bu, disa ji xwe weke ezdi didit u dixwest bibe ezdi.