Deizm Nedir? Ateizm, Materyalizm, Panteizm ya da Agnostizm … Toplumdaki yükselen din karşıtlığının farkında mısınız? Akıl Tanrı’nın varlığını idrak için yeterli midir? Yüzde yüz iman var mıdır? Sizdeki ölüm korkusu mu, yok olma korkusu mu? Kur’an, İncil ve Tevrat; Bu kitaplardan hangisini veya hangilerini anlayarak okudunuz? “Belki hayat Matrix Felsefesi’nde olduğu gibi bir oyundan ibaret…” “İnsanlar maymundan evrimleşmemiştir. Kur’an’da belirtildiği üzere bazı insanlar maymuna çevrilmiştir belki!” “Bir dam

"Gıtlık vardı o zamanlar oğul. En büyük zenginlik zahra idi. Zahranı tuttun mu tamamdı." "Zahra ne ana?" diye sordum. "Kış girmeden bir seklem un, bir seklem bulgur, bir seklem tarhana, iki çelik mercimek, bir çelik yağ, iki çelik soğan, patatesin oldu mu sen köyün en zenginlerindendin oğlum. Gelen misafirler senin zahrana bakardı. Zenginliğin ya da fakirliğin tuttuğun zahra ile ölçülürdü. Emine teyzen çok çelimsizdi o vakitler. Köylüler onun bir kış çıkaracağını sanmazdı. Bacı bildik birbirimizi, birbirim

Gaz lambalarını biz söndürdük. Köylerimize ilk elektrik geldiğinde, Edison'un elektriği bulduğu andan daha çok mutlu olduk. Elektriği aslında biz bulduk. Kulağımızı verip radyodan ajanslar dinledik. Sonra o kutuda karıncalanmaları, ardından gerçek insanları gördük. Adına televizyon dedik. Heidi, Taş Devrini, Fred Çakmaktaş'ı sevdik. Gölge Adam ile basketbola tutulduk. Milli maçlarda Kurtuluş Savaşı heyecanını hissettik. Ferdi Tayfur'u, Orhan Gencebay'ı, Müslüm Gürses'i dinledik en çok. Onları sevdik. On

Her sabahkinden daha yumuşak tutuyordu kahve fincanını. Parmakları ile küçük dokunuşları vardı. Tükenmişti milyonlarca kelime. Bitmişti isyan, kızgınlık. Felsefi söylemler vardı artık yüreğinde. Tek kendisinin söylediği, tek kendisinin duyduğu, yalnız kendisinin bildiği. Susmak... Susmak ne güzeldi. "Saat..." Dedi. Kadın başını salladı hafif. "Tamam" dedi. Bıraktı omuzlarını. Küskün çocuk gibi eğdi başını. Kırık bir ses tonu ile; "Bitti mi?" diye sordu. Sesi çıkmadı adamın. Evet, manasında başını salladı.

İkrar ile inkâr; söylenişleri benzeşik olsa da, anlamlarındaki zıtlık nedeniyle geçimsiz iki kardeş gibidir. Ellerindeki halatın biri bir ucundan, ötekisi diğer ucundan tutmuşçasına; her ikisi de kendi tarafına çekiştirir durur yaşamı. Duygu seli üzerine inşa edilmiş köprüde karşılaşırlar sonunda ve kızılca kıyamet kopar. Bütün yaşanmışlıklar dökülür ortaya. İkrar avaz avaz bağırır Hani şöyleydi, hani böyleydi? diye. İnkâr da altta kalmaz, ısrar eder kendi doğruları üzerine. Bu kitapta okuyacağınız hayatın