"İçimdeki yaramaz çocuk karanlığından sıyrılıp sessizlikte çığlık oldu" Nebih Nafile, "Su Duruluğu" adını veridği bu yeni kitabında içindeki yaramaz çocuğun coşkuyla koştuğu hatta göklere havalandığı anları dile getirmiş. Önceki çalışmalarıyla ilişkisi süren; küçük, naif, yalın ve sessiz adımlarla gelişen bir yolculuk... Kimi zaman kendi içinde, yüreğinin sularında; kimi zaman doğanın içinde, mevsimlerin ardında; kimi zaman kentler arasında; çoğu zaman çevresindeki güzellikleri gözlemlerken insanlarla il

"Şiir ve türkü kardeştir" ilkesi doğrultusunda hayatını bu iki disiplin üzerinde kurgulayan Nebih Nafile "Yaz sıcağında üşüyen çocuklar"ın şiirlerini yazar. "Dünyalıyım / dilim umut / dinim sevgi / rengim gökkuşağı" diyerek yaşamı yalınca yorumlar. İnsanları düşünür, hepsini kucaklar ve sesini yükseltmez, sevgiyle fısıldar: "Özündedir özüm / işte bundandır kıbleye dönüşüm / bundandır çarmıhta ellerimin sızısı / beyazı / sarıyı / siyahı sevişim bundandır." Temelinde sevgi vardır sanat anlayışının. Yaşamının