"Şiir ve türkü kardeştir" ilkesi doğrultusunda hayatını bu iki disiplin üzerinde kurgulayan Nebih Nafile "Yaz sıcağında üşüyen çocuklar"ın şiirlerini yazar. "Dünyalıyım / dilim umut / dinim sevgi / rengim gökkuşağı" diyerek yaşamı yalınca yorumlar. İnsanları düşünür, hepsini kucaklar ve sesini yükseltmez, sevgiyle fısıldar:
"Özündedir özüm / işte bundandır kıbleye dönüşüm / bundandır çarmıhta ellerimin sızısı / beyazı / sarıyı / siyahı sevişim bundandır."

Temelinde sevgi vardır sanat anlayışının. Yaşamının değişik alanlarında somutlaştırdığı, ete kemiğe büründürdüğü sevgi, yüreği gibi bilincininde mihenk taşıdır.