Korkular anlatıldıkça komikleşir. KORKULARIMIZDAN NASIL KURTULURUZ? “Saklanarak.” “Düşünmeyerek.” “Antibiyotik kullanarak.” “Bol bol su içerek.” “Konuşarak.” “Kurtulamayız.” “Herkese anlatarak.” “Resmini çizerek.” “Korkularımızla yüzleşerek.” “Yalnızken, kendimizi eğlendirmek yerine korkutmayı tercih ediyoruz. Hayal gücümüz bizi korkutmak için elinden gelen çabayı sarf ediyor. Böyle zamanlarda bizi korkutan şeyin kendimiz olduğunun farkına varırsak korkuyla mücadele et

On yıl önce, gezegenimiz yok olmanın eşiğindeydi. Uzayın derinliklerinde bir yerlerde gezegenlerini bizimle paylaşmak isteyen akıllı bir canlı türünü arıyorduk. Sonunda Dünya'yı keşfettik: yalnız küçük bir sorunumuz vardı: İnsanlar... Onlar Dünya'yı başka bir canlıyla paylaşmaya hazır mıydı acaba?

"Doktor bey!" "Buyurun." "Kitabımın ateşi çıktı." "Telaşlanmayın. Televizyonu kapatın. Kendinize rahat bir koltuk seçip kitabınızı kucağınıza alın ve yavaşça kapağını açın. Giriş bölümünü mutlaka okuyun, bu onu sakinleştirecektir. Acele etmeden onu anlayarak okumaya başlayın. Başka şeyler düşünmeyin, hemen fark eder. Sonra sayfa numaralarına bakmayın, hemen alınganlık yapar. Emin olun bir süre sonra ateşi düşecektir. Endişelenmeyin."

Sayın Yalamış Yutmuş, Bu kitabı yiyene kadar... Ay pardon!! Okuyana kadar beslenmeme dikkat etmiyor; karpuzu bile ekmek arasında yiyordum. Acıkınca gözüm dönüyor, arkadaşım Umut'un parmağını sosis gibi görüyordum ve hep merak ediyordum: Hangi besin kas yapar, hangisi saf yapar? Katır kutur mu beslensek, şapur şupur mu? Haşlanmış odun mu yemeli, doğranmış demir mi? Hangisi akıl geliştirir, hangisi çene gevşetir? Neyse ki, kitabınız sayesinde bütün sorularıma cevap buldum. Çok komiksiniz bunu da söylemeliyi

Dağlar kadar büyük, korkunç bir ejderha... Onu minik bir kavanoz çilek reçeliyle yenebileceğine inanan iki küçük çocuk... Ayrıca sevimsiz bir cadı. Bu macera gerçek hayat ve masal dünyasının kapılarını aralıyor. Küçük kral ve kraliçe Melisa çıktıkları tehlikeli, gizemli ve tuhaf yolculukta dürüstlük, iyilik, sevgi, adalet, sabır, saygı, güven, özgüven, cesaret, dostluk ve paylaşma gibi değerlerle yüzleşiyor. Küçük kralın gerçek hayatta yaşadıkları da insani değerlerin yalnızca masallarda anlatılan şeyler

Zorbalıkla savaşmaya hazır mısınız? Zorbalığın gerçekten balık olduğunu düşünüyorsanız, bizim sınıfın da bir akvaryum olduğuna inanıyor olmalısınız. Ancak Okan püskülü, kuyruğu olan bir balık hiç değil; yalnızca bana göre fazlasıyla iri ve zorba biri. Bense kürdan gibi inceyim. Kuş tüyü bir yastık bile beni hastanelik etmeye yeter. Annem rüzgarlı havalarda dışarı çıkmama izin vermiyor. Uçup gitmemden korkuyormuş. Bu durumdan şikayetçi olduğumu sanmayın, tam tersi çok mutluyum. Yalnızca gözümü morartan, elbi

DÜNYAYI PAYLAŞMAK, evren, galaksiler, güneş sistemi, dünyanın işleyişi, canlılar, doğanın işleyişi ve insanlığın bu doğadaki yeri, tüketim, geri dönüşüm gibi kavramları, olay örgüsü, diyaloglar ve mizah dili aracılığıyla sunan, öğrencilerimizin keyifle okuyacağı bir kitaptır. Bu kitap, evrenin uzak bir köşesinde gezegenlerini kaybetmek üzere olan akıllı bir canlı türünün kendilerine yaşayacak yeni bir gezegen bulma arayışları kurgusu üzerine şekillenmektedir. Araştırma ekibi, dünyayı keşfetmek ve buranı

On bir eğlenceli öykü ve her öykü sonuna yerleştirilmiş bulmacadan boyamaya, yazmaya kadar pek çok etkinliği içinde barındıran keyifle vakit geçireceğiniz bir kitap. İyi okumalar.

El yazısı olarak basılan ve kedisini kaybetmiş birisinin haykırışını anlatan bir öykü. Bir kedim var Ödlek mi ödlek Gözleri pörtlek mi pörtlek Miyav demeye dili varmaz Tekir miydi teker miydi? Adı neydi? Aman canım! Neyse neydi? Kedi işte, tüyden yumak Tırnakları parlak Yuvarlanır keyfine bakar Yalanır kuyruğunu sallar Aman kalk da biraz fareye bak Seni üşengeç Ne işe yararsın? Akşama kadar kaşınırsın Sanki kralsın.

Bazı sebzelerin püskülü, bazılarının da şapkası vardırç Mantarın şapkasını sevmeyen yoktur. Peki ya kabağın nesi var? o, saçı olması için kısa bir serüven yaşıyor. Bakalım kabak saçlarına kavuşabilecek mi?

Güzel sanatlar fakültesinde okuduğum yıllarda hayvan figürleri çizmeyi çok seviyordum. Daha sonraki yıllarda illüstratörlük yaparken hayvan resimlerini fantastik unsurlarla birleştirmeyi sıklıkla denedim. Doğrusunu söylemek gerekirse çok eğlenceliydi. Tıpkı canlıların genetik şifreleriyle oynamak gibi. Düşünsenize kelebek kanadı olan bir kurbağa... Geyik boynuzları olan bir baykuş... Güvercin kanadı olan koca göbekli bir tavşan... Bu çalışmalarım sayıca çok olmasına rağmen hiçbir zaman renklendirmeyi düşünm

Zorbalığın gerçekten balık olduğunu düşünüyorsanız, bizim sınıfın da bir akvaryum olduğuna inanıyor olmalısınız. Ancak Okan püskülü, kuyruğu olan bir balık hiç değil, yalnızca bana göre fazlasıyla iri ve zorba biri. Bense kürdan gibi inceyim. Kuş tüyü bir yastık bile beni hastanelik etmeye yeter. Annem rüzgarlı havalarda dışarı çıkmama izin vermiyor. Uçup gitmemden korkuyormuş. Bu durumdan şikayetçi olduğumu sanmayın, tam tersi çok mutluyum. Yalnızca gözümü morartan, elbisemi çekiştirip duran, lakap takıp d

BEN BÜYÜYÜNCE? "Sen büyüyünce ne olmak istiyorsun?" "Ben mi? Şey..." "Hadi söyle bakalım; Doktor mu? Avukat mı? Yoksa ressam mı?" "Ben şey olmaya karar verdim..." "Eveeet! Ne olacaksın?" "Ben büyüyünce, manyak olacağım." Bu beklenmeyen cevabı verdiğim zamanlar daha küçüktüm. Şimdi de çok büyük sayılmam, altıncı sınıfa gidiyorum. O zamanlar, 'manyak' kelimesi hoşuma giderdi. Böyle olunca güçlü, cesur, herkesin korktuğu biri olacağımı sanırdım. Hatta bizimkilerin, komşularımıza benden gururla ba

Bu kitabı yiyene kadar... Ay pardon!! Okuyana kadar beslenmeme dikkat etmiyor; karpuzu bile ekmek arasında yiyordum. Acıkınca gözüm dönüyor, arkadaşım Umut'un parmağını sosis gibi görüyordum ve hep merak ediyordum: Hangi besin kas yapar, hangisi saf yapar? Katır kutur mu beslensek, şapur şupur mu? Haşlanmış odun mu yemeli, doğranmış demir mi? Hangisi akıl geliştirir, hangisi çene gevşetir? Neyse ki, kitabınız sayesinde bütün sorularıma cevap buldum. Çok komiksiniz bunu da söylemeliyim. Nered

Korkmak mı? Arkadaşım yanımdaysa vız gelir bana. Arkadaşlığın değerini bilenlere... Kocakafalarla karşılaşmamızın tek sorumlusu Denizdi. Tamam itiraf ediyorum benim de payım yok değil; ama arkadaşlık böyle bir şey işte. Anca beraber kanca beraber Donumuza yapacak kadar bizi korkutan bu olayı size anlatmadan önce Denizden ve acayip yeteneklerinden bahsetmeliyim. Hani her sınıfta bir tane mutlaka olur. Çok konuşur, dersleri kötüdür; ama

NEDEN KİTAP OKURUZ? Cevap: Nereden bileyim ben. Babam kızdığı için Para kazanmak için Bilmiyorum. Büyümek için Hiç kitap okumadım ki Nereden bileyim? Kültürlü olmak için Bıyıklarımın çıkması için Ben bilim adamı değilim. Gidin onlara sorun. Bu ödev mi? Ne zaman yapacağız? Babam bilir ona sorun. İnternette yazıyordur, baksanıza. Ben kitap okumam gözlerim bozuluyor sonra da annem kızıyor. Dünyamızı tanımak için. İyi insan olmak için Ne çok cevabı vardır bu sorunun. Günlerce cevaplasan yine de devamı gelir.

Karpuz, katılımcıların isimlerini elinde bulunan kâğıda yazmaya başlamıştı bile. Olimpiyatların hakemliğini uzun süredir yapan karpuza, herkes güvenir. Karpuzun kocaman yeşil çizgilerle kaplı, çok sevimli bir gövdesi ve sürekli gülen bir yüzü varmış. Uçları yukarı kıvrılan bıyıklarını da unutmamak gerekir. İri gövdesine rağmen çok kıvrak bir yapıya sahip olan karpuz, üç yıl üst üste olimpiyat madalyası kazanmış. Bu seneki listede de iddialı isimler bulunmakta: sarı kavun, salatalık, şakacı pırasa, si

Sabaha karşı bebek sesi çınlamış karnabahar teyzenin evinin önünde. Rüya gördüğünü sanan Karnabahar teyze, yastığını eliyle kabartıp tekrar yatmış. Bir süre sonra yine aynı ses gelmiş kulağına. Gözünü açıp tavana boş boş bakmış, sesi hala duyabiliyormuş. Uyanık olup olmadığından emin olmak için bir çimdik atmış kendine. Hemen yatağından acıyla doğrulmuş. Kendi kendine söylenmiş: Bu ses nereden geliyor? Karnabahar teyze imkânsız diyormuş; çünkü sebze ülkesinde yıllardır bebek sebze yokmuş. Evin h

Bir varmış, bir yokmuş. Bir ülke varmış, kralı yokmuş. Sebzesi çok, insanı yok. Sevgisi var, kavgası yok. Burası koskocaman sebze ülkesiymiş. Burada suların şırıltısından, yaprakların hışırtısından, rüzgârın şarkısından başka ses duyulmazmış. Ancak son günlerde bir hal olmuş, sebzeler ülkesinin ahalisine. Tartışır olmuşlar birbirleriyle. Bir sonuca ulaşmak şöyle dursun, daha alevlenen anlaşmazlık yüzünden, domatesler öfkeden kırmızı, salatalıklar boylu poslu, patlıcanlar mosmor olmuş. Bütün sebzeler