Sabaha karşı bebek sesi çınlamış karnabahar teyzenin evinin önünde.

Rüya gördüğünü sanan Karnabahar teyze, yastığını eliyle kabartıp tekrar yatmış.

Bir süre sonra yine aynı ses gelmiş kulağına. Gözünü açıp tavana boş boş bakmış, sesi hala duyabiliyormuş.

Uyanık olup olmadığından emin olmak için bir çimdik atmış kendine. Hemen yatağından acıyla doğrulmuş.

Kendi kendine söylenmiş: Bu ses nereden geliyor? Karnabahar teyze imkânsız diyormuş;

çünkü sebze ülkesinde yıllardır bebek sebze yokmuş.

Evin her yanını didik didik aramış, ama sesin sahibini bulamamış.

En sonunda dışarı bakmak gelmiş aklına. Uzun zamandır yağlamadığı eski kapıyı gıcırdatarak açmış.

İnanamamış gördüğüne: kocaman, yeşil yapraklara sarılmış küçük bir bebek...

Etrafa bakınmış kimse var mı diye. Merakla uzanıp yaprakları aralamış.

Yeşil, dik saçlı, minik bir enginarmış gördüğü.