Özellikle son iki yüzyılda İslam dünyasında yaşanan en büyük krizin siyasî egemenlik alanında olması, müslümanları yitirdikleri hakikati yine Kur’an’da aramaya sevketmiştir. Bunun sonucunda Kur’an, siyasî bir yol haritasının hareket kaynağı olarak kabul edilmiştir. Ancak ‘öze dönüş’ anlayışının geleneği reddedip sadece Kur’an ile sınırlı kalması, doğal olarak çözümlerin de Kur’an’dan aranmasına ya da Kur’an’daki kimi kelime ve kavramlara zoraki bir anlam yüklenmesine neden olmuştur. Nitekim tağut, şûra, mus

Osmanlı Müfessirleri, eskilerin deyişiyle bir tür tabakat kitabı. Osmanlı uleması içinde tefsir alanında eser verenlerin ufuk açıcı bir dökümünü yaparak ilmî performanslarını ortaya koymak isteyen yazar, Osmanlının genelde İslâmî ilimler, özelde tefsir ilmi açısından anlamlı bir birikim üretemediği gönündeki garip iddianın temelsizliğini göstermeyi amaçlıyor. Bunun yanısıra kitap, Osmanlı tefsir geleneği hakkında daha etraflı okuma ve araştırma yapmak isteyenler için yararlı bir yol haritası sunuyor.