Yusuf öldürülmeden bir gün önceydi, Asiye Gelinin yaral bir kartaln komunun cennet görünümlü bahçesine dütüü rüyay gördüü gün. Komunun bahçesi öte taraft, kartalsa Yusuf. Bir ay dümütü, memleketin orta yerine ve yklmadk ev, ocak kalmamt. eyh Celâl rüyasna gelip, Asiye bacm demiti, bu memlekette bir daha ot bile bitmez, Memedini al da git buralardan. Darbeden bir gün önceydi ve ay devlete delaletti. Olu Mehmetin perian bir halde evde kapy çald günden bir gece önce yaral bir ceylan su içerken görmütü, meerse ceylann o içtii su deil auymu. Ceylan Mehmetti...
1970lerin son demleri. Dünyanın rüyaya, efsanenin gerçeğe, geçmişin geleceğe karıştığı bir taşra kasabasında, gözden gönülden, dünyanın geri kalanından uzakta, bir akasya ağacının serin gölgesinde yaşayan insanlar. Çatışmalar, ölümler ve darbenin ayak sesleri bir radyo tiyatrosu kadar uzakta onlara. O günlerden birinde, 1980 yılının kiraz mevsiminde Asiye Gelin; bir gözü camdan dışarıda, dün gece gördüğü rüyayı düşünüyordu. Mehmet; bir kulağı radyoda, oğlunun kapıyı çalacağı anı bekliyordu. Feride; aklı hala gelmeyen oğlunda, kaynamakta olan taze fasülyeyi karıştırıyordu. Ve herkes bu şekilde işlerini yapmaya debam etmeye niyetliydi. Dışarıdan gelen iki el silah sesini duymasalardı eğer