Çok çok iyi dost olan Ayıcık ile Kaplancık, mutlu mutlu yaşıyorlardı evlerinde. Aralarında bir iş bölümü yapmışlardı: Bir gün Ayıcık ev işlerini yapıyor, Kaplancık dışarıdan yiyecek getiriyordu. Bir sonraki gün ev işlerini Kaplancık yapıyor, Ayıcık da dışarıdan yiyecek getiriyordu. Ama ormana mantar toplamaya giden Kaplancıkın karşısına Pembe Burun çıkınca, bütün bu mutlu ve düzenli yaşam alt üst oldu. Pembe Burun, Kaplancıkın aklını çeldi, oyunlar oynayarak onu kandırdı. Kaplancık da, Ayıcıkı unuttu, Pe

Ayıcık ve Kaplancık o kadar yakın dostlardır ki, bir gün Kaplancık, balık tutmaya giden Ayıcık'a şöyle der: 'Sen gittiğin zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen bana gittiğin yerlerden mektup yaz ki, aldığımda mutlu olayım,olur mu?' Kaplancık'ın Ayıcık'a mektup yazması ile başlayan bu haberleşme serüvenine önce Hızlı Ayakkabılı Tavşan katılır; sonra da Şanslı Köstebek, Ördek Teyze, Amcaoğlu Kirpi, Uzun Burunlu Adam, Fil ve diğerleri. Ah, işte böyledir mektuplar! Sadece bir mektup bile, koskocama

Bir gün Ayıcık nehirde hiç balık yakalayamadan eve dönünce, Kaplancık, eğer zengin olsalardı iki tane alabalık ya da sallanan koltuk ya da yarış otomobili kaskı, ayrıca yatağının üstüne kırmızı lamba ve kürklü çizme alabileceklerini söyledi Ayıcık'a. Bunun üzerine iki dost, hazine bulmaya karar verdiler ve düştüler yola. Hazine bulmak için nehrin bir bu tarafını kazdılar bir öteki tarafını, ormanda kazı yaptılar, hatta denizin dibini bile kazdılar! Ama oralarda bir türlü hazine bulamadılar. Peki, sizce Ayıc

Ah, ah, ah... Zavallı Kaplancık bir gün ormandan zar zor döner. Öyle hastadır ki, adım atacak hâli yoktur. Ayıcık çok üzülür bu duruma ama "Göreceksin, seni hemen iyileştireceğim," diyerek kolları sıvar. Önce ağrıyan yerlerini sarar Kaplancık'ın, sonra Ördek Teyze'yi diğer dostları çağırır Kaplancık'a moral vermek için. Daha sonra da, hep birlikte hastaneye giderler. Hastanede Kaplancık'ın röntgeni çekilir, ilaçları verilir. Ama Kaplancık'ı asıl iyileştiren nedir acaba? İşte bu sorunun cevabı, okuyaca

Ayıcık ve Kaplancık o kadar yakın dostlardır ki, bir gün Kaplancık, balık tutmaya giden Ayıcık'a şöyle der: 'Sen gittiğin zaman kendimi çok yalnız hissediyorum. Lütfen bana gittiğin yerlerden mektup yaz ki, aldığımda mutlu olayım,olur mu?' Kaplancık'ın Ayıcık'a mektup yazması ile başlayan bu haberleşme serüvenine önce Hızlı Ayakkabılı Tavşan katılır; sonra da Şanslı Köstebek, Ördek Teyze, Amcaoğlu Kirpi, Uzun Burunlu Adam, Fil ve diğerleri. Ah, işte böyledir mektuplar! Sadece bir mektup bile, koskocama

Bir arkadaşınız varsa hiçbir şeyden korkmanız gerekmez! Ayıcık ve Kaplancık, iki candan dosttular. Ve hiçbir şeyden korkmuyorlardı; çünkü birlikte bir ayı kadar, bir kaplan kadar güçlüydüler. Nehrin kıyısındaki evlerinde mutluydular. Ama bir sabah yola koyulup Panamayı aradılar. Hayallerinin ülkesini. Yolculukları esnasında da çok güzel maceralar yaşadılar. İyi de, Panama neredeydi? Tilki de, inek de, fare de Panamayı bilmiyordu. Yalnızca horoz onlara yardımcı oldu. Sonunda, aradıklarını buldular! Janoschun

Sevgili Arkadaşlar, Yatmadan önce size, anneniz, babanız, büyükanne ya da büyükbabalarınız masallar anlatırlar. Hani bazen siz de olursunuz o masalın içinde. Bir bakarsınız masalda siz başka yerlerdesinizdir. Doğru değildir masal; ama çok güzeldir. Dinlemek hoşunuza gider. Bizim Palavracı Fındıkkıran Lari Fari de, tam o masallara benzeyen öyküler anlatıyor herkese! Ancak kimi zaman tıpkı bu kitaptaki Dürüst Aslan Hans gibi Ama o doğru değil! diye isyan ediveririz Lari Farinin öykülerine. İşte bize kimi za