yenil! çünkü en güzel zaferi ölçüsüz devrimin bir gayzer düşlemek bu portrenin yasına büktüğün her acının "ses çıkarmıyor artık" bileği yasaklanıyor sokaklar sessiz bir çağlayanla bir adım öne yığılıyor içinizdeki oysa niagara çok yakından dökülür aynalarda doru bir mağara büyütmeli şimdi düşsel bir kanun olarak algılanmalı kelimeler latince bir sevgiyle bir linç olarak inmeli düşlerine oysa bölünür insan ağladığında hüznüm taş olur, elimden kayan ağusu şimdi şiir düşer içlenen kuyuya beton güller b

düş-erken bir insanın uzaklığıyla parmakları kırılmış bir mutluluğu avutuyorum yine kendi kendine gerilen bir kayboşula herkes çekerken kıyılarını üzerimden ve herkes çekerken üzerimdeki kıyıları bu meydan kötü bir yalnızlığın ucundayken yıkılmalı!