yenil!
çünkü en güzel zaferi ölçüsüz devrimin
bir gayzer düşlemek bu portrenin yasına
büktüğün her acının "ses çıkarmıyor artık" bileği
yasaklanıyor sokaklar sessiz bir çağlayanla
bir adım öne yığılıyor içinizdeki

oysa niagara çok yakından dökülür
aynalarda doru bir mağara büyütmeli
şimdi düşsel bir kanun olarak algılanmalı
kelimeler latince bir sevgiyle
bir linç olarak inmeli düşlerine
oysa bölünür insan ağladığında
hüznüm taş olur, elimden kayan ağusu
şimdi şiir düşer içlenen kuyuya

beton güller bırak benim için ortalığa
uzun meydanlar kirli bir göğe çıkacak her zaman
düşün: bebeksi bir algıyla kucaklayacağım maddeyi
her sey insan olacak, olmayanı kuşandığı yerde, -derin-
sayıkla kuşların kanatlarıonı her zaman
yenil!