Atatürk, Ecenin şaşkınlığına gülümseyerek, sorusuna cevap verdi: Evet benim! Bak güzel kızım, şaşırmakta haklısın. Beni böyle aniden görünce biraz şaşırdın değil mi? Ece söze girdi: Evet, evet Atam çok şaşırdım. Burada sizi göreceğimi hiç tahmin etmedim. Atatürk: Ben okulunuzu görmek istedim. Aynı zamanda da gençlerin sanata olan ilgisi beni çok sevindirdi. Sanatı ve sanatı ve sanatçıyı her zaman çok takdir ettim. Ece sevinçle Atasının eline sarılıp öpmek istedi

Atatürk ayağa kalkarak Ecenin yanına geldi ve onu sevgiyle sarıp yanaklarından öptü ve dedi ki: - Can kızım, iyi kalpli Ecem!.. Sana çok teşekkür ederim. Ne mutlu bana ki!... Seni bu günlerim de tanıdım. Artık sen ve senin gibi çocuklar ve büyükler olduktan sonra, bütün güzellikler yeryüzünü aydınlatıp, ÜLKEMİZİ huzura kavuşturur. Seni çok sevdim!... Bütün çocukları ve herkesi çok seviyorum!... Ecede atasına sarılmıştı ve dudaklarından şu sözcükler döküldü: - Hayalim gerçek oldu. Bakın yanınızdayım. ATAM

Ecede Burcuya doğru kollarını açmış ve yanına gelmişti. Birbirlerine hasretle sarılıp öpüştüler. Ece, söze girerek şöyle dedi: Seni bunca sene sonra görmek ne güzel, gel bak Atamız burada, gel yanına gidelim. Burcu gördükleri karşısında çok heyecanlanmıştı. Bu duygu seli içinde göz pınarlarından birkaç damla yaş yanaklarından süzülüverdi. Ailesinin, öğretmeninin anlatıp ona tanıttığı ve ayrıca da okulunda evinde fotoğraflarını görüp, kitaplarda okuduğu, bilgi sahibi olup, çok sevdiği sevgili Atatürkü şimdi

Ece, sevgiyle Atasına gülümsedi Onun soracağı soruyu anlamış gibi şöyle dedi: - Efendim ben konservatuar talebesiyim Hocalarım bir ödev verdiler Konu İstanbulu gezip, görmek Onunla ilgili bir ödev hazırlayacağım Eğer müsait olursanız, bu görevimde bana eşlik edip arkadaş olur musunuz?... Atatürk şaşkın bir ifade ile Ecenin yüzüne baktı. Gerçekten çok şaşırmıştı. Sakin bir ses tonuyla şöyle bir soru sordu Eceye: - Neden beni seçtin Ece kızım?... - Atam Sizinle arkadaş olmak istiyorum ve sizi daha yakından ta

Beni görmek demek, mutlaka yüzümü görmek değildir. Benim düşüncelerimi, duygularımı, anlıyorsanız bu yeterlidir... Mustafa Kemal Atatürk Ormanın içi yankı yapıyor, söyledikleri her söz onlara geri dönüyordu: - Lili... Liliiii... Şahane... Şahaneeee... Merakla ve heyecanla, birazda Şahaneyi ve Liliyi bulamama korkusu ile giderlerken bir takım sesler duyar gibi oldular. O tarafa doğru yürüdüler. Ağaçlarla çalıların arasında sanki tanıdık bir yüz onlara doğru bakıyo

Aaaaaa, o da ne? Ece: Atam siz buradasınız ve yaşıyorsunuz! Atatürk: Merhaba kızım, sen beni tanıyor musun? Evet benim, neden bu kadar şaşırdın? Yazar, Atatürkü ve Atatürkün düşüncelerini öykü formatında çocuklara sunuyor. Bu öyküde Atatürkün gülen yüzünü, çocuk sevgisini ve fikirlerini bulacaksınız

Ece ve Ahmetcan öylece kalakalmışlardı. Ahmetcan, babaannesinden bunu daha önce duymuştu ama neresi olduğunu bilmiyordu. Beraberce açık bahçe kapısından içeri girdiler. Eve doğru yürüdüler. Tam o sırada arkalarından gelen ayak seslerini duydular. Başlarını çevirdikleri anda onlara sevgiyle bakan bir çift mavi göz ışıltıyla parlıyordu. Sanki onlara; "GÖZLERİM ÜZERİNİZDE" diyordu.

Ece utanarak başını öne eğdi. Utandığı yanaklarının al al oluşundan belli oluyordu. Ece ne söyleyeceğini bilemedi Ata'sına. Sonra yavaş sesle söz alarak konuşmaya başladı: - Ata'm, siz her zaman benim kalbimdesiniz. Kitap okurken uykuya dalmışım, sizi karşımda görünce heyecanlandım efendim.

Sonra iki arkadaş, dondurma ikramı yaptılar büyüklerine. Kendileri de külaha doldurdukları meyveli dondurmalarını, Ecem'in odasına giderek, pencerenin önündeki çiçek desenli koltukta gülüşerek yemeğe koyuldular, tıpkı çocukluklarındaki gibi. Bir anda her ikisinin de bakışları Ecem'in odasındaki çalışma masasının arka duvarında asılı olan Atatürk Fotoğrafına takıldı. ATATÜRK ONLARA BAKARAK ŞÖYLE DİYORDU: BENİ ÖZLEDİĞİNİZ ZAMAN, ANITKABİRE GELİN... ATATÜRK OLMAK DEMEK, TÜRK'ÜN ATA'SI OLMAK DEMEKTİR... SİZLER

Atatürk yaşam sanatı ile konuşmasına de¬vam ederek sözlerini şöyle bitirdi: ---Unutmayalım!... Yaşam bir sanattır. Ne Mutlu!... Ne mutlu yaşam sanatçı¬larına! Ece kızım... Uyan bak kimler geldi... Ece yarı mahmur yatağında gerinerek uyandı. Annesi başı ucunda Ecem ile ona ba¬kıp gülümsüyordu... Ecemler, babasının tekrar İstanbul'a, görevi gereği yerleşmek için gelmişlerdi. Ecem de sürpriz yapmış Ece'lere gelmişti. Birkaç gün onlarda kalacaktı. Ece sevinçle yatağından fırladı. Dudakların¬dan şu s

Gökberkle Ece de Atalarının elini hürmetle tuttu ve öptüler. Atatürk gülümseyerek şöyle der: -Söyleyin bakalım çocuklarım ben fotoğrafta nasıl çıkmışım? Eceyle, Gökberk çok güzel der gibi bir yandan başlarını sallarlarken, bir yandan da şöyle söylerler: -Çok güzel çıkmışsınız efendim!.. Ece söze devamla: -Atam, bensizin fotoğraflarınıza, özellikle salıncaktan sallanırken olana bakarken gözlerinizdeki çocuğu gördüm Gökberk evet der gibi başını salladı. Arkadaşını onaylamak için şöyle dedi: -Atamız Ço

Ece yatağının kenarına oturdu, annesinin kendi elleriyle ve sevgisini de her bir ilmiğe katarak ördüğü mavi-beyaz yatak örtüsünü elleriyle okşadı. Sonra güzel ela gözleri odada şöyle bir dolaştı, aklına bir şey gelmiş gibi yerinden fırladı, acele iele yerde duran çantasını açtı ve içinden bir kitap çıkardı. KAHRAMANIM ATATÜRK

İşte ne olduysa o sırada oldu. Adamın girerek kayıplara karıştığı o gizemli sokaktan, birden siyah bir karga ortaya çıkıverdi. Görünüşü çok ürkütücüydü. Zaten hafif karanlık olan ortamı iyice karartmış ve kasvete sokmuştu. Kim olsa korkardı böyle bir ortamdan. Her yer karanlık ve sessizdi. Nereden çıkmıştı şimdi bu karga? O da ne!.. Birden caddeye açılan sokaklardan sürü halinde kargalar ortaya doluşuverdiler .. Çocuk öyküleri yazarı Sevgi Tanresever´in bu yeni kitabı çocukları yine maceradan maceraya sür